فیزیوتراپی، راهی مؤثر برای کاهش محدودیت‌های حرکتی در پارکینسون

متخصصان فیزیوتراپی بر این باورند که با شروع زودهنگام توانبخشی در بیماران پارکینسون، نه تنها علائم حرکتی بیماری کاهش می‌یابد، بلکه نیاز به داروهای قوی‌تر نیز کاهش می‌یابد

به گزارش تابش کوثر، افسانه زینل‌زاده، متخصص توانبخشی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگویی با ایسنا، با تأکید بر نقش مؤثر فیزیوتراپی در کنترل بیماری پارکینسون، گفت هرچه اقدامات توانبخشی زودتر آغاز شود، بیماران با محدودیت‌های حرکتی کمتری مواجه می‌شوند.
افسانه زینل‌زاده با اشاره به شیوع بیماری پارکینسون در سنین بالای ۵۰ سال گفت: «در حال حاضر ۲۵۰ هزار بیمار پارکینسون در کشور داریم که با توجه به سالمند شدن جمعیت این آمار رو به رشد است.»
وی افزود: «برآوردها نشان می‌دهد افراد مبتلا به پارکینسون پنج یا شش برابر بیماران ام‌اس هستند.»
این متخصص توانبخشی تأکید کرد که اقدامات توانبخشی در بیماران پارکینسون موجب می‌شود تا فرد با دُز دارویی کمتر بتواند پاسخ مناسبی از عضلات دریافت کند و نیاز به داروهای با دُز بالاتر کاهش یابد.
زینل‌زاده با اشاره به این‌که بیماری پارکینسون یک بیماری پیش‌رونده است، گفت: «خدمات توانبخشی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک شایانی کند.»
او افزود: «خدمات توانبخشی به هیچ عنوان جایگزین درمان‌های دارویی نیست و بیماران نباید خودسرانه اقدام به قطع دارو کنند.»
وی همچنین تأکید کرد: «رژیم غذایی مناسب، کاهش استرس، خواب کافی و فعالیت بدنی موجب می‌شود فرد بتواند سال‌های بیشتری را بدون نیاز به دیگران طی کند.»
زینل‌زاده با اشاره به علائم حرکتی و غیرحرکتی پارکینسون گفت: «علائم حرکتی این بیماری شامل سفتی عضلات، کندی حرکات، لرزش در حالت استراحت، اختلال در راه رفتن و تعادل است.»
او اهداف توانبخشی را شامل ارائه الگوی تنفسی درست، افزایش انعطاف عضلات، استقلال در کارهای شخصی و کاهش خطر زمین خوردن عنوان کرد.
به گفته زینل‌زاده، تمرینات فیزیوتراپی از جمله گام‌برداشتن بلند، تاب دادن بازو و زانو، تمرینات تعادلی، تمرینات کششی و تقویت عضلات برای بهبود وضعیت حرکتی بیماران استفاده می‌شود.
وی افزود: «یکی از مشکلات بیماران پارکینسون ناتوانی در انجام همزمان چند حرکت است و تمریناتی نظیر دوچرخه‌ ثابت یا راه رفتن همراه با تکان دادن دست می‌تواند این مهارت‌ها را بهبود دهد.»
زینل‌زاده همچنین گفت: «فیزیوتراپی علاوه بر تأثیر بر دستگاه اسکلتی و عضلانی، برای گفتار و حالت چهره نیز مؤثر است. تمرینات گفتاردرمانی برای بهبود تکلم و ماسک‌چهره کاربرد دارد و تمرینات وزنه‌برداری برای تقویت عضلات حیاتی توصیه می‌شود.»
او در پایان افزود: «پارکینسون باعث خمیدگی بیمار و دشواری در تنفس می‌شود. تمرینات تنفسی علاوه بر بهبود عملکرد ریوی، موجب کاهش استرس نیز می‌شود.»

م/110

کد خبر 140899

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha