به گزارش تابش کوثر، طبق این تحقیق، در سال ۲۰۲۱ حدود ۲.۹ میلیون کودک آمریکایی، معادل ۴.۲ درصد از کل کودکان کشور، به‌دلیل مرگ والدین یا سرپرست اصلی خود، یتیم شده‌اند.
 در تحقیق مشترک دانشگاه سلطنتی لندن و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، مصرف مواد مخدر به‌عنوان علت اصلی افزایش یتیمی در این کشور معرفی شده است. از سال ۲۰۲۰، مرگ و میر ناشی از مصرف مواد مخدر، از شیوع ویروس کرونا پیشی گرفته است.
به‌گفته محققان، نرخ یتیمی در ایالات متحده از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ با سرعتی بی‌سابقه افزایش یافته است و در این میان مصرف بیش‌ازحد مواد مخدر نقش اصلی را ایفا کرده است. در حالی که کرونا در ابتدای همه‌گیری یکی از عوامل مرگ و میر بود، امروزه مواد مخدر به یکی از بزرگترین تهدیدها برای کودکان تبدیل شده است.
بر اساس این تحقیق، در ۵ ایالت آمریکا شامل ویرجینیای غربی، نیومکزیکو، میسیسیپی، لوئیزیانا و کنتاکی که بالاترین نرخ یتیمی را داشتند، مرگ‌های ناشی از مصرف مواد مخدر عامل اصلی از دست دادن والدین یا سرپرست‌ها بوده است. این ایالت‌ها همچنین بیشترین نرخ فقر را دارند، که این ارتباط احتمالاً نشان‌دهنده رابطه میان فقر و مرگ زودهنگام والدین به‌ویژه به‌دلیل مصرف مواد مخدر است.
این تحقیق نشان می‌دهد که تقریباً یک کودک از هر ۲۵ کودک در این ایالت‌ها یتیم شده‌اند، به‌ویژه در مناطقی که بحران مصرف مواد مخدر به شدت در حال گسترش است.
دکتر سوزان هیلیس، نویسنده اصلی تحقیق، هشدار داد که در حال حاضر، یک کودک از هر کلاس در آمریکا حداقل یکی از والدین یا سرپرست خود را به‌دلیل مصرف مواد مخدر از دست داده است. او تأکید کرد: «کودکان یتیم در پی این بحران، با تهدیدات زیادی روبرو هستند و باید برای حمایت از آن‌ها برنامه‌های جامع و فوری اجرا شود.»
با توجه به اینکه این گروه از کودکان به شدت در معرض خطر فقر، آسیب‌های جسمی و روانی و مشکلات اجتماعی هستند، محققان بر اهمیت ارائه کمک‌های روانی و اجتماعی به‌ویژه برای کودکان یتیم در این مناطق تأکید دارند.
برای مقابله با این بحران، محققان پیشنهاد می‌کنند که سیاست‌های بهداشتی و اجتماعی باید در جهت کاهش مرگ‌های ناشی از مصرف مواد مخدر و فراهم کردن مراقبت‌های مناسب برای کودکان یتیم باشد. این برنامه‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که بتوانند در مناطق پرخطر و با توجه به وضعیت خاص هر ایالت، کودکان را از این بحران نجات دهند.
این تحقیق نشان می‌دهد که فقط با همکاری و تلاش‌های مشترک در حوزه‌های بهداشت، آموزش و اجتماعی می‌توان به کاهش آلام و مشکلات کودکان کمک کرد.

م/۱۱۰*