به گزارش تابش‌کوثر، تحقیقات نشان می‌دهد که از زمان شکل‌گیری زمین در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، به‌تدریج چرخش زمین کندتر شده است. نتیجه این روند، طولانی‌تر شدن روزها بوده که هرچند برای انسان محسوس نیست اما در طول میلیون‌ها سال اثرات بزرگی بر زندگی موجودات زنده داشته است. یکی از مهم‌ترین این اثرات، افزایش اکسیژن در جو زمین است که امکان ظهور حیات را فراهم کرد.
گرگوری دیک، میکروبیولوژیست دانشگاه میشیگان، می‌گوید: «یکی از سوالات بزرگ علوم زمین این است که چگونه جو زمین اکسیژن‌دار شد و چه عواملی زمان این رویداد را تعیین کردند. تحقیقات ما نشان می‌دهد طول روزها، نقشی کلیدی در این فرآیند داشته است.»
سیانوباکتری‌ها که حدود ۲.۴ میلیارد سال پیش به وجود آمدند، توانستند با طولانی‌تر شدن روزها، اکسیژن بیشتری در طول روز تولید کنند. از سوی دیگر، کند شدن چرخش زمین که به دلیل گرانش ماه رخ داد، باعث شد روزهای زمین به تدریج از ۱۸ ساعت، در ۱.۴ میلیارد سال پیش، به ۲۴ ساعت امروزی برسند.
دانشمندان با بررسی سیانوباکتری‌های مشابه در چاله‌ای در دریاچه هوران آمریکای شمالی، به نتایج مهمی رسیدند. این میکروب‌ها در شب فعالیت‌های خود را متوقف کرده و صبح با بالا آمدن خورشید، به تولید اکسیژن مشغول می‌شوند. جودیت کلات از مؤسسه مکس پلانک می‌گوید: «سیانوباکتری‌ها صبح‌ها کمی دیر شروع به کار می‌کنند و این موضوع باعث می‌شود فرصت محدودی برای تولید اکسیژن داشته باشند.»
با افزایش طول روزها در طول تاریخ، این فرصت برای تولید اکسیژن بیشتر شد. این روند نه تنها به رویداد بزرگ اکسیژنی شدن زمین کمک کرد، بلکه در دوره نئوپروتروزوییک که در حدود ۵۵۰ تا ۸۰۰ میلیون سال پیش رخ داد نیز اثرات مشابهی داشت.
مطالعات نشان می‌دهد که کاهش سرعت چرخش زمین و افزایش طول روزها عامل مهمی در اکسیژن‌دار شدن جو زمین بوده است؛ فرآیندی که امکان شکل‌گیری حیات را فراهم کرد. این یافته‌ها ارتباط مستقیمی میان قوانین فیزیکی در مقیاس سیاره‌ای و رفتار میکروبی در سطح مولکولی نشان می‌دهد، به‌گونه‌ای که طول روزهای زمین توانسته زمان و میزان تولید اکسیژن توسط سینوباکتری‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و نقش تعیین‌کننده‌ای در دو رویداد اصلی اکسیژنی شدن زمین ایفا کند.
م/۱۱۰*
نظر شما