او ادامه داد: «کودک به دلیل کنجکاوی طبیعی خود تمایل دارد دنیای اطرافش را کشف کند. فضای مجازی به او این امکان را میدهد که با موقعیتهایی روبهرو شود که تاکنون تجربه نکرده است. جذابیت این فضا باعث میشود کودک نتواند از آن دل بکند و ساعتها وقت خود را صرف کار با گوشی و اینترنت کند.»
ظهوریان توضیح داد که استفاده مداوم از گوشی و فضای مجازی اگرچه خستگی جسمانی برای کودک ندارد، اما بعد از مدتی از نظر روحی به شدت خستهکننده خواهد شد. او افزود: «این خستگی روحی میتواند در طولانیمدت موجب آسیبهای جدی روانی مانند بیحوصلگی، اضطراب و افسردگی شود.»
این جامعهشناس درباره آغاز وابستگی به اینترنت اظهار کرد: «خانوادهها معمولاً برای سرگرم کردن فرزندان خود ابتدا از تلویزیون و سپس از گوشیهای همراه استفاده میکنند. در ابتدا این ابزارها فقط جنبه سرگرمی دارند، اما به مرور زمان کودک به آنها وابسته میشود.»
او ادامه داد: «برای بزرگسالان تلفن همراه ابزاری کمکی در زندگی روزمره محسوب میشود، اما برای کودکان از همان ابتدا به یک وسیله ضروری تبدیل میشود که نبود آن میتواند باعث ناآرامی و اضطراب در آنها شود.»
ظهوریان هشدار داد: «استفاده مداوم و بدون کنترل از اینترنت میتواند مشکلات روحی زیادی ایجاد کند. کودک در فضای مجازی خود را با دیگران مقایسه میکند و این مقایسههای مداوم موجب کاهش اعتماد به نفس و ایجاد عقدههای روانی میشود.»
او افزود: «کودکان وقتی میبینند که زندگی آنها با زندگی غیرواقعی افراد در فضای مجازی تفاوت دارد، احساس محرومیت میکنند. این موضوع میتواند آنها را دچار افسردگی، گوشهگیری و انزوا کند. بهمرور زمان کودک از زندگی واقعی خود لذت نمیبرد و از نظر روحی آسیب میبیند.»
این کارشناس جامعهشناسی بر نقش مهم خانواده تأکید کرد و گفت: «خانوادهها باید استفاده از اینترنت را در سنین پایین مدیریت و هدفگذاری کنند. اینکه چه زمانی و با چه هدفی گوشی یا تبلت در اختیار کودک قرار میگیرد بسیار مهم است.»
ظهوریان افزود: «والدین باید وقت بیشتری را برای فرزندان خود بگذارند و شرایط ارتباط آنها با همسالان و حضور در اجتماع را فراهم کنند. کودک باید یاد بگیرد چگونه از امکانات موجود به درستی استفاده کند و تفاوت دنیای واقعی و مجازی را درک کند.»
ظهوریان درباره راهکارهای پیشگیری از اعتیاد اینترنتی در کودکان گفت: «خانوادهها باید مشخص کنند که استفاده از گوشی یا اینترنت برای چه هدفی صورت میگیرد. همچنین باید با گذاشتن وقت کافی برای فرزندانشان نیاز آنها به توجه و سرگرمی را تأمین کنند.»
او در پایان تأکید کرد: «خیلی از والدین برای انجام کارهای روزمره خود، گوشی را به دست کودک میدهند تا او سرگرم شود. این کار نهتنها مسئولیتپذیری والدین را کاهش میدهد، بلکه زمینه وابستگی و اعتیاد به اینترنت را در کودکان فراهم میکند. خانوادهها باید نقش فعالتری در پرورش فرزندان خود داشته باشند تا از آسیبهای فضای مجازی جلوگیری کنند.»
م/۱۱۰