پیری بیولوژیکی به سن واقعی سلول‌ها و بافت‌های بدن بر اساس عملکرد آن‌ها اشاره دارد که می‌تواند با سن تقویمی فرد متفاوت باشد.
طبق این مطالعه، افرادی که مصرف UPF بالایی داشتند، به طور متوسط چهار ماه پیرتر از سن تقویمی خود بودند، در حالی که کسانی که کمتر از این غذاها استفاده می‌کردند، حدود دو ماه جوان‌تر از سن تقویمی‌شان به نظر می‌رسیدند.
سیمونا اسپوزیتو، سرپرست این تحقیق، گفت: «داده‌های ما نشان می‌دهد مصرف زیاد غذاهای فوق فراوری‌شده نه تنها سلامت عمومی را تهدید می‌کند، بلکه ممکن است به روند پیری سرعت ببخشد. این ارتباط فراتر از کیفیت پایین تغذیه‌ای این غذاهاست.»
پژوهشگران معتقدند یکی از دلایل این مسئله می‌تواند وجود آکریل‌آمید در این نوع غذاها باشد. آکریل‌آمید ماده‌ای شیمیایی است که هنگام پخت غذاها در دمای بالا تولید می‌شود و می‌تواند باعث افزایش استرس اکسیداتیو و التهاب شود. این عوامل، به گفته پژوهشگران، نقش مهمی در بسیاری از بیماری‌های جدی دارند.
دلیل احتمالی دیگر، بسته‌بندی پلاستیکی این غذاهاست. ماریا لورا بوناچیو، یکی از نویسندگان این تحقیق، گفت: «این محصولات اغلب در بسته‌بندی‌های پلاستیکی نگهداری می‌شوند که می‌تواند مواد سمی را وارد غذا کند و سلامت بدن را به خطر بیندازد.»
این پژوهش در نشریه آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شده و با تحلیل داده‌های مربوط به رژیم غذایی و نشانه‌های بیولوژیکی پیری، که از طریق آزمایش خون جمع‌آوری شده‌اند، انجام شده است.
با این حال، پژوهشگران هشدار داده‌اند که مطالعه آن‌ها تنها یک مشاهده است و نمی‌توان با قطعیت مصرف UPF را عامل اصلی افزایش پیری دانست.
پروفسور لیچیا یاکویلو، مدیر واحد اپیدمیولوژی موسسه نورومد، تأکید کرد: «این مطالعه نشان می‌دهد که باید توصیه‌های غذایی را بازبینی کنیم و مردم را به کاهش مصرف غذاهای فوق فراوری‌شده تشویق کنیم.»
غذاهای فوق فراوری‌شده شامل محصولاتی مانند غذاهای آماده، بستنی، سس‌ها و نوشیدنی‌های صنعتی هستند که در فرایندهای صنعتی متعدد تولید می‌شوند و اغلب حاوی کالری، قند و مواد نگهدارنده بالایی هستند.
م/110*