این مقبره که در ساختاری دو طبقه و در جنوب حیاط کلیسا قرار دارد، دارای سقفی شیروانی و درپوشی برجسته است.
ابرو فاطمه فیندیک، دانشیار دانشگاه مصطفی کمال هاتای، گفت: «اینکه ما مقبره‌ای در نزدیکی کلیسایی یافتیم که به‌عنوان آرامگاه او شناخته می‌شود، ممکن است نشان دهد این همان مکان مقدسی است که به‌دنبال آن بودیم.»
کشف این مقبره پس از یافتن بقایای کلیسای قدیمی‌تری انجام شد که در دوران قرون وسطی بر اثر بالا آمدن سطح آب‌های مدیترانه به زیر آب رفته بود.
بر اساس شواهد تاریخی، کلیسای سنت نیکلاس برای محافظت از مقبره این قدیس بر روی پایه‌های همان کلیسای قدیمی ساخته شده بود.
در سال‌های اخیر، کاوش‌های باستان‌شناسی به یافتن موزاییک‌ها و سنگ‌فرش‌های متعلق به آن عبادتگاه قدیمی منجر شد و تیم باستان‌شناسی را به مکان احتمالی مقبره هدایت کرد.
سنت نیکلاس که بین سال‌های ۲۷۰ تا ۳۴۳ میلادی می‌زیست، به‌خاطر کمک‌های مخفیانه‌اش به فقرا مشهور شد.
داستان‌هایی که درباره او نقل می‌شود، حاکی از آن است که او ثروت خود را به نیازمندان، از جمله سه دختر که در آستانه بردگی بودند، بخشید.
با این حال، این روایت‌ها تنها در داستان‌های شفاهی وجود دارد و در اسناد تاریخی ثبت نشده است.
فیندیک در گفت‌وگو با خبرگزاری آناتولی اعلام کرد: «در حال حاضر تنها درپوش مقبره و بخش کوچکی از قسمت اصلی آن را مشاهده کرده‌ایم. در آینده حفاری‌ها را ادامه خواهیم داد تا مقبره را به‌طور کامل آشکار کنیم.»
اگرچه در اسناد تاریخی اشاره شده که پیکر سنت نیکلاس در کلیسای منسوب به او دفن شده است، اما مکان دقیق آن تاکنون ناشناخته باقی مانده بود.
بر اساس گزارش‌ها، استخوان‌های سنت نیکلاس در سال ۱۰۸۷ میلادی توسط بازرگانان به شهر باری در ایتالیا منتقل شد.
با این حال، باستان‌شناسان اکنون معتقدند بقایای اشتباهی منتقل شده و استخوان‌های دفن‌شده در باری متعلق به یک کشیش ناشناس بوده است.
در حال حاضر، بقایای منسوب به سنت نیکلاس در کلیسای سن نیکولا در باری نگهداری می‌شود و قطعاتی از آن به دیگر کلیساهای جهان منتقل شده است.
م/۱۱۰*