به گزارش تابش کوثر ، ابزار BPDI که توسط گروهی از پژوهشگران دانشگاه RMIT در مجله علمی Marine Pollution Bulletin معرفی شده است، با بهره‌گیری از تصاویر ماهواره‌ای، قابلیت شناسایی پلاستیک‌ها در سواحل را با تحلیل نحوه بازتاب نور متفاوت از شن و آب دارد.
فناوری‌های ماهواره‌ای کنونی قادر به شناسایی زباله‌های پلاستیکی در دریا هستند، اما تشخیص آن‌ها در سواحل، به دلیل شباهت با شن و ماسه، به دشواری انجام می‌گیرد. BPDI این مشکل را با استفاده از داده‌های ماهواره WorldView-3 حل کرده است؛ این ماهواره در فاصله ۶۱۷ کیلومتری از سطح زمین قرار دارد و با دقت بالا قادر به تفکیک پلاستیک از سایر عناصر طبیعی ساحل است.
برای آزمودن این ابزار، پژوهشگران ۱۴ هدف پلاستیکی به ابعاد تقریبی دو متر مربع را بر ساحلی در ویکتوریا استرالیا قرار دادند؛ این هدف‌ها نماینده انواع مختلف پلاستیک بودند و کوچکتر از اندازه پیکسل ماهواره هستند که حدود سه متر مربع است. ابزار BPDI سپس با سه شاخص دیگر تشخیص پلاستیک مقایسه شد و توانایی آن در تشخیص مناطق آلوده به پلاستیک حتی در شرایط دشوار سایه و آب اثبات شد.
دکتر جنا گافاگ، پژوهشگر اصلی این تحقیق، تأکید کرد که پلاستیک‌های موجود در ساحل می‌توانند به حیات وحش آسیب برسانند، زیرا حیوانات به‌اشتباه آن را به‌عنوان غذا مصرف می‌کنند یا در آن گیر می‌افتند. وی افزود: «سواحل دورافتاده به دلیل تراکم بالای پلاستیک به شدت آسیب دیده‌اند و این پدیده در سواحل شمالی استرالیا بیشتر دیده می‌شود.»
دکتر ماریلا سوتو-برلوف، نویسنده همکار این تحقیق، به مزیت گسترده تصاویر ماهواره‌ای اشاره کرد و گفت: «پوشش منظم مناطق دورافتاده با تصاویر ماهواره‌ای امکان‌پذیر است و به ما کمک می‌کند تا نقاط تجمع پلاستیک را شناسایی و پاک‌سازی آن‌ها را برنامه‌ریزی کنیم.»
نیاز به ابزارهای موثر برای شناسایی پلاستیک به دلیل افزایش آلودگی پلاستیکی رو به رشد است. برآوردهای برنامه محیط زیست سازمان ملل نشان می‌دهد که بین ۷۵ تا ۱۹۹ میلیون تن پلاستیک در اقیانوس‌ها وجود دارد و در صورت ادامه روند فعلی، این میزان تا سال ۲۰۴۰ به ۲۳ تا ۳۷ میلیون تن در سال خواهد رسید. BPDI راهکاری مقیاس‌پذیر برای پیگیری و حذف پلاستیک‌ها ارائه می‌دهد و تیم دانشگاه RMIT در پی همکاری برای آزمایش در دنیای واقعی است.
 
م/۱۱۰*