به گزارش تابش کوثر، جاویر گونزالز، استاد تغذیه و متابولیسم دانشگاه باث، درباره ورزش با شکم خالی گفت: «واقعیت‌هایی در این موضوع وجود دارد. هنگام ورزش، بدن همیشه از ترکیبی از سوخت‌ها استفاده می‌کند، عمدتاً کربوهیدرات و چربی. اگر فرد پس از یک دوره روزه‌داری شبانه ورزش کند، معمولاً نسبت به زمان صرف صبحانه، میزان چربی بیشتری می‌سوزاند و مصرف کربوهیدرات کاهش می‌یابد.»
با این حال، گونزالز تأکید می‌کند که این موضوع به معنای مؤثرتر بودن ورزش ناشتا برای کاهش وزن نیست: «بدن ما تنها مقدار محدودی کربوهیدرات را به شکل گلیکوژن در عضلات و کبد ذخیره می‌کند و هر انرژی اضافی – چه از کربوهیدرات، چربی یا پروتئین – نهایتاً به صورت چربی بدن ذخیره می‌شود. بنابراین، برای کاهش چربی بدن باید در وضعیت کسری انرژی باشید؛ یعنی انرژی مصرفی بیشتر از کالری دریافتی باشد. اگر این تعادل رعایت نشود، فرقی ندارد که ورزش ناشتا انجام دهید یا پس از غذا.»
با این وجود، انجام ورزش با شکم خالی بی‌فایده نیست. تحقیقات، از جمله پژوهش‌های گونزالز، نشان می‌دهد تمرین در حالت ناشتا می‌تواند به بهبود سلامت متابولیک کمک کند و به خصوص نحوه مدیریت قند خون پس از وعده‌های غذایی را بهبود بخشد. گونزالز در این باره گفت: «تمرین ناشتا باعث می‌شود عضلات گلوکز موجود در خون را بهتر جذب کنند و کنترل قند خون بعد از غذا را بهبود ببخشد.»
وی افزود: «این اثرات بیشتر در ورزش‌های استقامتی مانند دویدن و دوچرخه‌سواری مشاهده می‌شود. در ورزش‌های با شدت بالا مانند تمرینات سرعتی، بدن در هر صورت به شدت به کربوهیدرات وابسته است.»
در نهایت، گونزالز تأکید کرد: «مهم‌ترین نکته، انجام ورزش است. اینکه آن را ناشتا یا پس از غذا انجام دهید، تنها مزیتی جزئی دارد. اگر قصد دارید ورزش ناشتا را امتحان کنید، با ۱۵ تا ۲۰ دقیقه آغاز کنید و به تدریج مدت زمان را افزایش دهید. در صورتی که احساس سبکی سر یا سرگیجه داشتید، حتماً توقف کرده و چیزی میل کنید.»
انتهای پیام/
نظر شما