به گزارش تابش کوثر، دانشمندان گزارش داده‌اند که ریزپلاستیک‌ها نه‌تنها در محیط زیست، بلکه در بدن انسان، از جمله در بافت مغز و سرخرگ‌ها نیز یافت شده‌اند.
دکتر لئوناردو ترسانده، مدیر مرکز بررسی خطرات زیست‌محیطی در دانشگاه نیویورک تأکید کرد: «ما درباره مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی-عروقی صحبت می‌کنیم. همچنین درباره سرطان‌های حساس به هورمون‌ها مانند سرطان پستان، تیروئید و تخمدان، و نیز سرطان کلیه که با تماس با این مواد شیمیایی مرتبط دانسته شده‌اند.»
ریزپلاستیک‌ها ذراتی‌اند با قطر کمتر از پنج میلی‌متر که برخی از آن‌ها از ضخامت یک تار موی انسان نیز باریک‌ترند. نانوپلاستیک‌ها حتی کوچک‌تر از این ذرات‌اند و با میکروسکوپ‌های نوری معمولی دیده نمی‌شوند.
پژوهشگران اعلام کرده‌اند که این ذرات در نقاط مختلف جهان، از برف‌های جنوبگان گرفته تا صخره‌های مرجانی و حتی بدن نوزادان مشاهده شده‌اند.
ویکتوریا فالفِر، پژوهشگر دانشگاه رود آیلند که درباره ورود ریزپلاستیک‌ها به آب تحقیق می‌کند، توضیح داد :«ما بیشتر مواد غذایی‌مان را در پلاستیک نگهداری می‌کنیم. نه‌تنها هنگام خرید، بلکه پس از پخت نیز اغلب غذا را در ظروف پلاستیکی در یخچال قرار می‌دهیم، چون این کار آسان و ارزان است. اما همان پلاستیک وارد غذای ما می‌شود.»
پژوهش‌های او نشان می‌دهد که حتی ذرات بسیار کوچک پلاستیک نیز می‌توانند در مدت زمانی کوتاه به حجم‌های انبوهی تبدیل شوند.
در آزمایشی که فالفِر در دانشگاه انجام داده، تنها با خرد کردن دو برش پیاز روی تخته پلاستیکی و شست‌وشوی آن، ذرات پلاستیکی از تخته جدا و در آب شست‌وشو مشاهده شده‌اند.
او افزود :«اغلب زمانی که روی ظرفی نوشته شده ‘قابل استفاده در مایکروویو’، منظور این است که ظرف نمی‌سوزد. اما این الزاماً به معنای بی‌خطر بودن آن برای انسان نیست، چرا که حرارت دادن، پیوندهای شیمیایی پلاستیک را تضعیف می‌کند و موجب نفوذ مواد شیمیایی و نانوپلاستیک‌ها به غذا می‌شود.»
مطالعه‌ای در دانشگاه نبراسکا نیز نشان داده است که حرارت‌دادن ظروف پلاستیکی در مایکروویو، نسبت به نگهداری آن‌ها در یخچال یا در دمای اتاق، میزان بیشتری از ریزپلاستیک‌ها را وارد غذا می‌کند.
فالفِر در ادامه پژوهش‌های خود دریافته است که حتی ظروف چندبار مصرف یا لیوان‌های کاغذی با روکش پلاستیکی نیز در زمان استفاده، ذرات ریزپلاستیکی آزاد می‌کنند.
بر اساس یافته‌های دیگر پژوهشگران، حتی جویدن آدامس می‌تواند باعث ورود صدها تا هزاران ذره ریزپلاستیکی به بزاق دهان شود.
در مطالعه‌ای که در سال جاری منتشر شده، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی نیومکزیکو از یافتن «سطوح نگران‌کننده‌ای» از ریزپلاستیک‌ها در مغز انسان خبر داده‌اند.
در این مطالعه مشخص شده که در مغز افراد مبتلا به زوال عقل، میزان ریزپلاستیک‌ها بیشتر بوده، هرچند هنوز ارتباط علت و معلولی میان این دو مشخص نشده است.
در پژوهشی جداگانه در ایتالیا نیز مشخص شده است افرادی که در پلاک‌های سرخرگ‌شان ریزپلاستیک وجود دارد، در معرض خطر بالاتری برای سکته، حمله قلبی یا مرگ قرار دارند.
مَت سیهولم، رئیس انجمن صنعت پلاستیک آمریکا در دفاع از ایمنی محصولات پلاستیکی گفت: «هیچ چیز برای صنعت ما مهم‌تر از ایمنی محصولات و مواد نیست. این مواد نه‌تنها ایمن هستند، بلکه برای زندگی روزمره ما ضروری‌اند؛ از تازه نگه‌داشتن غذا گرفته تا استریل‌ماندن تجهیزات پزشکی.»
با این حال، ترسانده توصیه کرد: «نیازی نیست که مصرف پلاستیک را به‌کلی کنار بگذاریم، اما باید استفاده از آن را کاهش دهیم. ما باید همین حالا گام‌هایی ساده و ایمن برداریم تا اثر استفاده از پلاستیک را کاهش دهیم.»
او پیشنهاد کرده که استفاده از ظروف شیشه‌ای یا استیل جایگزین ظروف پلاستیکی شود و تخته‌های پلاستیکی با انواع چوبی جایگزین گردند. همچنین برای گرم‌کردن غذا در مایکروویو، استفاده از ظروف شیشه‌ای یا سرامیکی را توصیه کرده است.
ترسانده در پایان هشدار داد: «حتی تماس‌های کم‌مقدار هم تأثیرات بزرگی دارند و کاهش همین تماس‌های اندک می‌تواند منافع گسترده‌ای به همراه داشته باشد.»
م/۱۱۰*
نظر شما