به گزارش تابش کوثر، خبرگزاری رویترز در گزارشی به اسناد برنامه‌ریزی و منابع آگاه اشاره کرده که نشان می‌دهد دولت ونزوئلا در پی تهدیدهای فزاینده و افزایش تحرکات نظامی آمریکا، مجموعه‌ای از تدابیر دفاعی را اتخاذ و اقدام به استقرار تسلیحات، از جمله تجهیزات ساخت روسیه با قدمت چند دهه، کرده است تا در صورت وقوع حمله هوایی یا زمینی ایالات متحده، به مقاومت چریکی یا ایجاد هرج‌ومرج دست بزند.
رویترز می‌نویسد که این رویکرد در واقع اعترافی ضمنی به کمبود نیرو و فرسودگی تسلیحات در ارتش ونزوئلاست. دستاوردهای سال‌های اخیر و افزایش حضور نظامی آمریکا در کارائیب و اطراف منطقه باعث شده تا رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، درباره احتمال عملیات زمینی در ونزوئلا اظهاراتی مطرح کند و بگوید «هدف بعدی، عملیات زمینی خواهد بود»، هرچند بعداً برخی از این اظهارات را تکذیب کرد.
نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا که از سال ۲۰۱۳ در قدرت است، بارها اعلام کرده است که واشنگتن به دنبال برکناری اوست و افزوده که شهروندان ونزوئلایی و ارتش در برابر هرگونه تلاش خارجی مقاومت خواهند کرد. منابع آگاه به رویترز گفته‌اند که ارتش ونزوئلا در مقایسه با قدرت نظامی ایالات متحده به دلیل کمبود آموزش، دستمزد پایین و تجهیزات فرسوده، تضعیف شده است.
دو منبع نزدیک به نیروهای امنیتی دولتی به رویترز گفته‌اند که برخی فرماندهان مجبور شده‌اند برای تأمین خوراک سربازان با تولیدکنندگان محلی مذاکره کنند، زیرا تدارکات دولتی ناکافی است. این شرایط باعث شده دولت مادورو بر دو استراتژی احتمالی تکیه کند: یکی واکنش چریکی که مقامات عالی‌رتبه به آن اشاره کرده‌اند و دیگری روشی که برخی آن را «هرج‌ومرج‌سازی» توصیف کرده‌اند؛ با این حال دولت به‌طور رسمی جزئیات روش دوم را تأیید نکرده است.
بر اساس اسناد برنامه‌ریزی چند ساله و منابعی که رویترز آنها را مشاهده کرده، دفاع چریکی که در اسناد «مقاومت طولانی» نامیده شده است شامل تشکیل واحدهای کوچک نظامی در بیش از ۲۸۰ نقطه مختلف خواهد بود که مأمور انجام اقدامات خرابکارانه و تاکتیک‌های چریکی هستند. منبعی نزدیک به تلاش‌های دفاعی و منبعی دیگر نزدیک به مخالفان گفته‌اند که گزینه دوم — که «هرج‌ومرج‌سازی» خوانده می‌شود — می‌تواند با استفاده از سرویس‌های اطلاعاتی و هواداران مسلح حزب حاکم، بی‌نظمی و آشوب در خیابان‌های کاراکاس ایجاد کند تا وضعیت برای نیروهای خارجی دشوار و غیرقابل‌مهار شود.
رویترز می‌افزاید که روشن نیست دولت چه زمانی و تحت چه شرایطی یکی از این تاکتیک‌ها را به کار خواهد گرفت، اما منابع اذعان کرده‌اند که هر یک از استراتژی‌های مزبور با چالش‌ها و تردیدهایی درباره میزان موفقیت روبه‌روست. یکی از منابع نزدیک به دولت گفته است: «در جنگ متعارف حتی دو ساعت هم دوام نمی‌آوریم.» منبع دیگری که از مسائل دفاعی و امنیتی ونزوئلا آگاه است تأکید کرده است: «ما برای یک درگیری حرفه‌ای و سازمان‌یافته آماده نیستیم» — هرچند مقامات رسمی این کشور بارها خلاف این موضوع را ادعا کرده‌اند.
وزارت ارتباطات ونزوئلا که پاسخ‌گو به رسانه‌هاست، به پرسش‌های خبرنگاران پاسخی نداده است. در عرصه رسمی، مقام‌های دولتی تهدید نظامی آمریکا را رد کرده‌اند و خواستار صلح شده‌اند؛ با این حال دیوسدادو کابلو، وزیر کشور، در اظهارات تلویزیونی طعنه‌آمیز گفته است: «آنها گمان می‌کنند با یک بمباران همه چیز را تمام می‌کنند. اینجا در این کشور؟» و مادورو نیز بارها از «سربازان میهن» به عنوان وارثان سیمون بولیوار تمجید کرده است. ولادیمیر پادرینو، وزیر دفاع ونزوئلا، در جریان ازسرگیری رزمایش‌های نظامی در سراسر کشور اعلام کرد: «به هر تجاوزی با وحدت ملی پاسخ داده خواهد شد. ما اینجا آماده‌ایم؛ جنگ نمی‌خواهیم.»
با این حال، گزارش رویترز بر مشکلات ساختاری نیروهای مسلح ونزوئلا نیز تأکید دارد: حقوق اندک، تدارکات ناکافی و فرسودگی تجهیزات. طبق داده‌های آوریل ماه مرکز اسناد و تحلیل اجتماعی فدراسیون معلمان ونزوئلا، حقوق ماهیانه سربازان عادی نزدیک به ۱۰۰ دلار است — رقمی که فاصله چشمگیری با هزینه ماهانه حدود ۵۰۰ دلار برای تأمین یک سبد غذایی اساسی در این کشور دارد. این شرایط می‌تواند موجب ترک خدمت در زمان‌های بحران شود.
منابع رویترز همچنین اشاره کرده‌اند که تجربه محافظه‌کاران مخالف در سال‌های اخیر عمدتاً مواجهه با معترضان غیرمسلح در خیابان‌ها بوده است و آمادگی محدود برای جنگ مسلحانه وجود دارد. مادورو مدعی شده است که هشت میلیون غیرنظامی برای شرکت در دفاع شبه‌نظامی آموزش دیده‌اند و برخی غیرنظامیان نیز اظهار کرده‌اند که حاضرند جان خود را برای دفاع از کشور فدا کنند. با این حال، یک منبع آگاه دفاعی و امنیتی برآورد کرده که در سناریوی «هرج‌ومرج»، تنها بین ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ نفر شامل عناصر اطلاعاتی، هواداران مسلح حزب حاکم و اعضای شبه‌نظامی احتمالا درگیر خواهند شد.
این منبع اضافه کرده است که در کنار این گروه، حدود ۶۰ هزار نفر از اعضای ارتش و گارد ملی در اختیار دولت قرار دارند که برای اجرای نوعی «جنگ مقاومت» چریکی به کار گرفته خواهند شد.
رویترز همچنین به وضعیت فرسوده سامانه‌های دفاعی ونزوئلا اشاره کرده و گزارش می‌دهد که بخش عمده‌ای از تجهیزات نظامی این کشور ساخت روسیه و مربوط به دهه‌های گذشته است و در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. یکی از منابع آگاه دفاعی گفته است که ونزوئلا در دهه ۲۰۰۰ نزدیک به ۲۰ فروند جنگنده سوخو از روسیه خریداری کرد، اما در مقایسه با قدرت هوایی ایالات متحده، قابل‌مقایسه نیست. وی افزود که بالگردها، تانک‌ها و موشک‌های دوش‌پرتابِ ونزوئلا نیز که گفته می‌شود توان انهدام پرنده‌های کم‌ارتفاع را دارند، فرسوده‌اند.
مسکو هفته گذشته اعلام کرد که آماده پاسخ به درخواست‌های ونزوئلا برای کمک است، هرچند هم‌زمان خواستار خویشتنداری و جلوگیری از تشدید تنش‌ها شده است. مادورو از روسیه خواسته است تا در تعمیر جنگنده‌های سوخو، تقویت سامانه‌های راداری و تحویل سامانه‌های موشکی به ونزوئلا مساعدت کند. به گفته یکی از منابع، حدود ۵۰۰۰ سامانه موشکی قابل‌حمل «ایگلا» ساخت روسیه در ونزوئلا مستقر شده و دستورالعمل نظامی صادر شده است که پس از «اولین ضربه از نیروهای آمریکایی»، واحدها پراکنده شوند یا با تکیه بر سلاح‌های خود عقب‌نشینی یا پنهان شوند.
مادورو در پخش تلویزیونی اخیر خود گفته است: «هر نیروی نظامی در جهان از قدرت ایگلا-اس آگاه است و ونزوئلا کمتر از ۵۰۰۰ عدد از آنها را ندارد.» او همچنین تأکید کرده که موشک‌ها و اپراتورهای آنها «در آخرین کوه و آخرین شهر» پراکنده خواهند شد.
تحلیل اسناد و اظهارات منابع نشان می‌دهد که دولت ونزوئلا با آگاهی از ضعف‌های ساختاری ارتش و فرسودگی تجهیزات، بر راهبردهای نامتقارن و نیابتی — از جمله مقاومت چریکی و ایجاد هرج‌ومرج هدایت‌شده — تکیه کرده است تا در برابر هرگونه تعرض خارجی بازدارندگی ایجاد کند. در عین حال، ضعف‌های اقتصادی و تدارکاتی می‌تواند توانایی عملیاتی نیروهای مسلح را محدود سازد و پیامدهای قابل‌توجهی برای دوام و اثربخشی هر گونه نبرد طولانی‌مدت به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/
نظر شما