به گزارش تابش کوثر، «گری ویلیامسون» از شهر «کلیثرو» در شمال غرب انگلیس، یکی از برجسته‌ترین عکاسان نابینا و کم‌بینای اروپا، با انتشار تازه‌ترین مجموعه آثار خود اعلام کرد هدفش «به چالش کشیدن کلیشه‌های مربوط به ناتوانی و الهام‌بخشی به دیگران» است.
گری در سال ۱۹۹۰، زمانی که تنها ۱۸ سال داشت و برای گردش در اروپا سفر می‌کرد، بینایی خود را از دست داد. علت این نابینایی، بیماری نادر ژنتیکی موسوم به آتروفی بینایی ارثی لِبر (LHON) بود که به‌طور ناگهانی باعث از بین رفتن قدرت دید می‌شود. او در آن زمان در «جبل‌الطارق» بود و امکان تماس با خانواده‌اش در شهر بولتون را نداشت.
در شرایطی که نه تلفن همراهی داشت، نه دسترسی به خودپرداز و نه حتی توانایی خواندن نقشه، وی با اتکا به اراده و امید، بیش از ۱۵۰۰ مایل را به‌صورت رایگان و با کمک مردم پیمود تا به خانه بازگردد.
او در گفت‌وگویی درباره این تجربه گفت: «همیشه به خودم می‌گویم، اگر توانستی آن مسیر را پشت سر بگذاری، پس هر کاری ممکن است.»
در ابتدا، بیماری‌اش مانع از ادامه علاقه‌اش به عکاسی شد، اما با گسترش فناوری دیجیتال و امکان نمایش تصاویر در ابعاد بزرگ‌تر، او دوباره توانست به دنیای عکاسی بازگردد. این پیشرفت، عشق از دست رفته‌اش به عکاسی را زنده کرد.
ویلیامسون می‌گوید: «روایت من همیشه این بوده که به‌جای تمرکز بر آنچه از دست رفته، باید دید چه چیزهایی ممکن است. داستان من درباره‌ی شمول، استقامت و توانمندسازی است. با عکس‌هایم می‌خواهم کلیشه‌ها را به چالش بکشم و درک عمیق‌تری از همه شکل‌های دید ایجاد کنم.»
او در مجموعه جدید خود با عنوان «Through Their Lens» (از دریچه نگاه آنان)، از دوربین سونی Alpha 7C II E-Mount استفاده کرده است؛ دوربینی که دارای قابلیت‌های ویژه برای افراد کم‌بینا از جمله «خوانشگر صفحه»، «ردیابی لمسی» و «تشخیص هوشمند سوژه با هوش مصنوعی» است.
وی توضیح داد: «در زندگی، همواره جهان اطرافم را از راه لمس، صدا، بو، طعم و مقدار اندکی نوری که دارم، ثبت می‌کنم. برای درک مسیر، به تضادها تکیه دارم؛ مثل تفاوت بین رنگ پیاده‌رو و خط زرد. به همین دلیل اغلب در عکاسی از سیاه و سفید استفاده می‌کنم تا حس و لحظه‌ای را که هنگام ثبت عکس داشتم، بهتر بازآفرینی کنم.»
«جو کلارک-جونز»، مدیر بخش دسترس‌پذیری شرکت سونی اروپا نیز درباره این همکاری گفت: «سونی متعهد است محصولاتش را برای استفاده همگان قابل دسترسی کند. همکاری با گری ویلیامسون نشان داد که فناوری‌های نو می‌توانند زندگی مردم را غنی‌تر و خلاقیت را برای همه ممکن سازند.»
عکاسی ویلیامسون، نگاهی متفاوت و انسانی از جهان ارائه می‌دهد؛ نگاهی برخاسته از تجربه زیستن با نقص بینایی. او با آثارش در پی آن است که برداشت‌های نادرست از ناتوانی را اصلاح و نگاه جامعه را نسبت به توانمندی‌های این قشر تغییر دهد.
وی در پایان گفت: «من می‌خواهم هنری خلق کنم که خودم از آن لذت ببرم؛ هنری که از زاویه دید من سرچشمه می‌گیرد و احساسی عمیق در مخاطب بر جای می‌گذارد. برای من، زیبایی ظاهری هدف نیست؛ مهم این است که عکس، داستانی در خود داشته باشد و در ذهن بیننده پرسشی یا احساسی برانگیزد.»
انتهای پیام/
نظر شما