به گزارش تابش کوثر و به نقل از مجله خبری «ال پائیس»، در شرایطی که نرخ زاد و ولد در جوامع غربی به پایین‌ترین سطح رسیده و ساختار خانواده به‌تدریج از هم پاشیده، پدیده‌ای عجیب در حال گسترش است؛ خانواده‌هایی که به‌جای فرزندآوری، سگ را به‌عنوان «سگ‌فرزند» پذیرفته و نقش کودک را به آن سپرده‌اند. این روند به سرعت در اروپا فراگیر شده و به گفته برخی کارشناسان، بازتابی از انحراف ارزش‌های انسانی و بحران اجتماعی در نظام غربی است.

در سال‌های اخیر، در بسیاری از کشورهای اروپایی تعداد سگ‌های خانگی از شمار کودکان پیشی گرفته است. رسانه‌های غربی این پدیده را نتیجه کاهش تمایل به فرزندآوری، رشد فردگرایی، فشارهای اقتصادی و افزایش سبک زندگی تک‌نفره معرفی کرده‌اند. بر اساس گزارش مجله «یوروپین سایکولوژی»، بسیاری از خانواده‌های اروپایی اکنون سگ را جایگزین فرزند کرده‌اند و از آن با عنوان «سگ‌فرزند» یاد می‌کنند.

کارشناسان معتقدند این پدیده ریشه در ضعف بنیان خانواده و بحران روابط انسانی دارد. خانواده‌هایی که از مسئولیت‌پذیری در قبال فرزند گریزان شده‌اند، با حمایت صنایع پررونق حیوانات خانگی و تبلیغات گسترده رسانه‌ای، به‌سمت پذیرش سگ به‌عنوان عضو خانواده سوق داده شده‌اند.

لورا ژیله، نویسنده این پژوهش، با اشاره به ابعاد اجتماعی و روانی این موضوع تأکید می‌کند: «در شرایطی که ساختار خانواده در غرب دچار دگرگونی شده و پیوندهای انسانی تضعیف شده، سگ‌ها نقش عاطفی جایگزین برای انسان‌ها پیدا کرده‌اند.»

کارشناسان اجتماعی اروپا هشدار داده‌اند که این دگرگونی فرهنگی، نشانه‌ای از بحران هویت انسانی در غرب است. آن‌ها معتقدند رواج پدیده «سگ‌فرزند» بیش از آن‌که پاسخی طبیعی به نیاز عاطفی باشد، نتیجه انحراف از مسئولیت‌های انسانی و فروپاشی روابط خانوادگی است.

آمارها نیز نشان می‌دهد که این روند به‌شدت در حال گسترش است. در سال ۲۰۲۳، در اسپانیا تعداد سگ‌های ثبت‌شده به بیش از ۱۰ میلیون رسید، در حالی‌که جمعیت کودکان زیر ۱۴ سال به حدود ۶.۴ میلیون نفر کاهش یافته است. در اتحادیه اروپا نیز شمار تولدها در ده سال گذشته کاهش چشم‌گیری داشته و در مقابل، جمعیت سگ‌ها تقریباً سه برابر شده است.

در این میان، صنعت حیوانات خانگی با درآمدی بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار در سال، از این وضعیت بهره‌برداری کرده و با ترویج فرهنگ جایگزینی حیوان با انسان، این بحران را عمیق‌تر کرده است.

کارشناسان اجتماعی هشدار داده‌اند که روابط احساسی با حیوانات، هرچند ممکن است در کوتاه‌مدت تسکین‌دهنده باشد، اما نمی‌تواند جایگزین روابط انسانی شود. به گفته تحلیل‌گران، تکیه بر سگ‌فرزند به‌جای خانواده و فرزند واقعی، نشانه‌ای از خلأهای عمیق روانی و اجتماعی در نظام غربی است.

م/۱۱۰*