این ماهواره‌ها آغازگر پروژه‌ای هستند که طی یک دهه آینده شامل پرتاب ۱۳ هزار ماهواره خواهد شد.
هدف از این منظومه، ارائه اینترنت پرسرعت و کم‌تاخیر در سراسر جهان است؛ پروژه‌ای مشابه شبکه استارلینک متعلق به شرکت اسپیس‌ایکس.
موشک لانگ مارچ ۵بی ساعت ۵ صبح به‌وقت محلی از سکوی پرتاب جدا شد و پس از جدا شدن بوسترها و مرحله اصلی، محموله خود را در مدار هدف قرار داد.
بر اساس اطلاعات منتشرشده، این ماهواره‌ها در مداری با ارتفاع ۱۱۰۰ کیلومتر و زاویه انحراف ۸۶.۵ درجه نسبت به خط استوا قرار گرفتند.
چین تاکنون جزئیات کمی درباره طراحی و قابلیت‌های ماهواره‌های گه‌ئووانگ منتشر کرده است.
شرکت دولتی علوم و فناوری هوافضای چین و زیرمجموعه آن، آکادمی فناوری فضایی چین (CAST)، مسئولیت توسعه این ماهواره‌ها را بر عهده دارند.
پروژه گه‌ئووانگ که به معنای «شبکه ملی» است، توسط شرکت «چاینا‌ست‌نت» مدیریت می‌شود؛ شرکتی که در سال ۲۰۲۱ تأسیس شد اما تاکنون اطلاعات زیادی از فعالیت‌های خود ارائه نداده است.
تحلیل‌گران می‌گویند چین با این اقدام به دنبال رقابت با شبکه‌های مشابه مانند استارلینک است که علاوه بر ارائه خدمات اینترنت، کاربردهای نظامی هم دارد.
ژنرال استفان وایتینگ، فرمانده فرماندهی فضایی ایالات‌متحده، در این‌باره گفت: «این بخشی از تلاش چین برای توسعه قابلیت‌های فضایی و ایجاد برتری نظامی است. چنین منظومه‌هایی به‌راحتی قابل تخریب نیستند و می‌توانند برتری استراتژیک ایجاد کنند.»
وی افزود: «ما پرتاب‌های چین را به دقت زیر نظر داریم و تلاش می‌کنیم اطمینان حاصل کنیم که استانداردهای ایمنی در فضا رعایت می‌شود.»
بر اساس مقررات بین‌المللی، چین تا سال ۲۰۳۲ فرصت دارد نیمی از منظومه گه‌ئووانگ را که شامل ۶۴۹۶ ماهواره می‌شود، به مدار پرتاب کند.
با این حال، افزایش تعداد ماهواره‌ها در مدار زمین، نگرانی‌هایی درباره ایمنی فضایی و احتمال برخورد ایجاد کرده است.
م/۱۱۰*