حادثه به سرعت در رسانه‌های محلی بازتاب یافت و با تیترهایی مانند «آیا کار بیش از حد ربات را از پا انداخت؟» و «چرا ربات پرتلاش سقوط کرد؟» توجه بسیاری را به خود جلب کرد.
شاهدان عینی گزارش کردند که ربات پیش از سقوط به‌طور غیرعادی در یک نقطه چرخ می‌زد که باعث شد برخی گمانه‌زنی کنند این رفتار ناشی از یک اختلال احساسی یا حتی خودکشی عمدی بوده است.
اما چنین فرضیه‌ای نیاز به پیش‌شرطی بزرگ دارد: آیا ربات‌ها می‌توانند هوشیار و خودآگاه باشند؟
جاناتان برچ، استاد فلسفه در مدرسه اقتصاد لندن (LSE)، می‌گوید: «به‌زودی با پدیده‌ای روبه‌رو خواهیم شد که من آن را «هوشیاری مبهم» می‌نامم.»
او توضیح می‌دهد: «برخی افراد عمیقاً معتقد خواهند شد که هوش مصنوعی، مانند یک موجود زنده احساس دارد و کسانی که این ادعا را انکار کنند، خشمگین می‌شوند.»
در کره جنوبی که سریع‌ترین نرخ اتوماسیون صنعتی را در جهان دارد، این حادثه به بحث‌های گسترده‌ای درباره نحوه برخورد با ربات‌ها و چگونگی ادغام آن‌ها در جامعه دامن زده است.
بر اساس گزارشی از فدراسیون بین‌المللی رباتیک، کره جنوبی اولین کشوری است که بیش از ۱۰ درصد نیروی کار صنعتی خود را با ربات‌ها جایگزین کرده است.
در این میان، نگرانی‌هایی درباره اخلاقی بودن برخورد با ربات‌ها مطرح شده است.
سقوط یک ربات در شورای شهر گومی تنها نمونه‌ای از حوادث مشابه است.
در ویدئویی که سال گذشته منتشر شد، یک ربات حین کار در کارخانه ناگهان خاموش شد و روی زمین افتاد.
این ویدئو با بازدید میلیونی مواجه شد و برخی کاربران آن را نشانه‌ای از خستگی ربات یا اعتصاب نمادین دانستند.
گزارش‌ها نشان می‌دهد با گسترش ربات‌ها در محیط‌های کاری و پیشرفت‌های مداوم در حوزه هوش مصنوعی، چالش‌های اخلاقی در رابطه با نقش ربات‌ها و احساسات احتمالی آن‌ها پررنگ‌تر خواهد شد.
م/۱۱۰*