این معاهده در صورت تحقق، می‌تواند مهم‌ترین توافق زیست‌محیطی پس از توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ باشد. اما اختلاف‌نظرها درباره دامنه معاهده همچنان جدی است.
پیشنهاد پاناما که حمایت بیش از ۱۰۰ کشور را جلب کرده، هدفی جهانی برای کاهش تولید پلاستیک تعیین می‌کند. در مقابل، برخی کشورهای نفتی از جمله عربستان سعودی بر مدیریت زباله‌های پلاستیکی تأکید دارند و از هرگونه محدودیت در تولید پلاستیک خودداری می‌کنند.
سیوندرا مایکل، وزیر اقلیم فیجی، در نشست خبری گفت: «اگر نمی‌خواهید سازنده باشید و به ما برای دستیابی به معاهده‌ای بلندپروازانه بپیوندید، بهتر است کنار بروید.»
عربستان سعودی که از تولیدکنندگان بزرگ پتروشیمی در جهان است، از اظهار نظر درباره مواضع خود خودداری کرده است.
براساس داده‌های موسسه Eunomia، چین، آمریکا، هند، کره جنوبی و عربستان سعودی در سال ۲۰۲۳ از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پلیمرهای اولیه بوده‌اند.
ساعات سرنوشت‌ساز
با پایان مهلت رسمی مذاکرات و نبود توافق، برخی از ناظران نسبت به شکست کامل این نشست یا تمدید آن به جلسه دیگری ابراز نگرانی کرده‌اند.
کامیلا زپدا، نماینده ارشد مکزیک، در گفت‌وگو با رویترز گفت: «حتی اگر در بوسان به معاهده الزام‌آوری نرسیم، این فرآیند چندجانبه ادامه پیدا خواهد کرد.»
او افزود: «ما بیش از ۱۰۰ کشور داریم که برای این هدف متحد هستند و می‌توانیم کار مشترک خود را ادامه دهیم.»
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند تولید پلاستیک تا سال ۲۰۵۰ سه برابر خواهد شد و ریزپلاستیک‌ها حتی در هوا، محصولات کشاورزی و شیر مادر یافت شده‌اند.
لوئیس وایاس والدیویسو، رئیس نشست، روز یکشنبه متن بازبینی‌شده‌ای ارائه کرد که می‌تواند پایه‌ای برای این معاهده باشد. اما متن پیشنهادی همچنان در مواردی چون محدودیت تولید پلاستیک، مدیریت محصولات و مواد شیمیایی خطرناک، و تأمین مالی برای کشورهای در حال توسعه گزینه‌های متعددی دارد.
گزارش برنامه محیط‌زیست سازمان ملل در سال ۲۰۲۳ نشان می‌دهد بیش از ۳۲۰۰ ماده شیمیایی مضر در پلاستیک‌ها شناسایی شده‌اند که زنان و کودکان به‌طور خاص در برابر خطرات آن آسیب‌پذیر هستند.
م/110*