مواد طعم‌دهنده در بسته‌های ژل آگار ذخیره می‌شوند. این ژل از جلبک قرمز به دست می‌آید. وقتی ولتاژ مناسب به دستگاه اعمال می‌شود، این مواد از سطح ژل به صورت مایع آزاد می‌شوند و با بزاق روی زبان ترکیب می‌شوند تا حس طعم ایجاد شود.
به گفته محققان، این دستگاه با تغییر ولتاژ، شدت و نوع طعم را تنظیم می‌کند. به این ترتیب، کاربران میتوانند حس‌های متنوعی از طعم‌ها را تجربه کنند.
این فناوری می‌تواند در حوزه‌های مختلفی استفاده شود. برای مثال، پزشکان میتوانند از این دستگاه برای آزمایش چشایی بیماران از راه دور استفاده کنند؛ کاری که مشابه تست بینایی از راه دور انجام می‌شود. همچنین، کاربران میتوانند در خرید‌های آنلاین قبل از سفارش غذا‌ها یا خوراکی‌ها، طعم محصولات را امتحان کنند.
این دستگاه حتی می‌تواند به آموزش کودکان کمک کند؛ مثلاً آن‌ها میتوانند با طعم غذاهای مختلف در محیط‌های واقعیت ترکیبی آشنا شوند.
چالش‌ها و چشم‌اندازها
یکی از محدودیت‌های فعلی این دستگاه، کوتاه بودن عمر ژل‌های طعم‌دهنده است که تنها حدود یک ساعت دوام دارند. محققان می‌گویند در آینده تلاش می‌کنند تا این زمان را افزایش دهند و طعم‌های بیشتری به دستگاه اضافه کنند.
با این حال، این فناوری گامی بزرگ در ترکیب حس چشایی با واقعیت مجازی است. محققان معتقدند این دستگاه، همراه با شبیه‌سازی حس بویایی، دیداری و شنیداری، می‌تواند تجربه‌ای بسیار نزدیک به واقعیت را برای کاربران ایجاد کند.
م/110*