به گزارش تابش کوثر و به نقل از "نیوزویک"، والدین معمولاً نگران زمان استفاده فرزندانشان از صفحه نمایشها هستند، اما از تأثیر استفاده مداوم خود از تلفن بر رشد کودکان غافل می‌مانند. پدیده «فابینگ» - ترکیبی از «تلفن» و «بی‌توجهی» - به معنای نادیده گرفتن اطرافیان به دلیل مشغولیت با دستگاه‌های دیجیتال است.

جیک برگستد، درمانگر خانواده تأکید می‌کند: «کودکان به والدین خود دقیق نگاه می‌کنند و وقتی مراقب اصلی مدام توسط صفحه نمایش حواسش پرت می‌شود، این مسئله تأثیر موجی بر رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی آنها دارد.»

از پاسخ دادن به ایمیلهای کاری تا چرخیدن در شبکه‌های اجتماعی، نسلهای جوان در معرض خطر بی‌توجهی والدین هستند. کارشناسان هزینه‌های پنهان این حواس‌پرتی دیجیتال و راهکارهای آن برای والدین را تشریح کرده‌اند.

کودکان حس ارتباط را از لحظات ساده زندگی روزمره مانند برقراری تماس چشمی، بازی کردن یا صحبت در ماشین به دست می‌آورند. وقتی این لحظات توسط تلفن قطع می‌شود، کودکان احساس نادیده گرفته شدن می‌کنند. به مرور زمان، این مسئله بر چگونگی ارتباط آنها با دیگران تأثیر می‌گذارد. برخی کودکان اضطراب یا غم بیشتری نشان می‌دهند و برخی دیگر با تحریک‌پذیری یا واکنش‌های عاطفی شدید برخورد می‌کنند.

ارتباط متقابل برای رشد زبانی کودکان خردسال حیاتی است. وقتی والدین حواسشان پرت است، کمتر حرف می‌زنند و حرکات کمتری دارند که ممکن است رشد زبانی کودک را به تأخیر بیندازد. مهارتهای شناختی مانند توجه، حل مسئله و کنترل تکانه نیز از طریق تعامل و بازی رشد پیدا می‌کنند.

دکتر مایکل وتر، روانشناس بالینی، توضیح می‌دهد: «وقتی این بی‌توجهی به طور منظم اتفاق میافتد، کودکان حساسیت بیشتری نسبت به نادیده گرفته شدن پیدا می‌کنند و ممکن است با ترس عمیق از بی‌اهمیت بودن وارد رابطه شوند.»

الگوی حواس‌پرتی دیجیتال تأثیرات بلندمدتی دارد. کودکانی که در محیط‌های پر از عوامل حواس‌پرتی دیجیتال بزرگ می‌شوند، این الگوها را به دوستی‌ها، رابطه‌های عاطفی، روابط کاری و حتی والدگری خود در آینده منتقل می‌کنند.

برای نوجوانان، استفاده زیاد از صفحه نمایش به ویژه شبکه‌های اجتماعی، با کاهش اعتماد به نفس و افزایش اضطراب و افسردگی مرتبط است. یک مطالعه در سال ۲۰۲۵ نشان داد که استفاده از شبکه‌های اجتماعی در اوایل نوجوانی، تا سن ۱۷ سالگی با پریشانی روانی بیشتر مرتبط است.

کارشناسان تأکید می‌کنند که والدین نباید به دنبال کمال باشند، بلکه باید آگاه باشند. ایجاد لحظاتی بدون دستگاه - مانند زمان غذا، خواب یا سفرهای کوتاه - به کودکان کمک می‌کند احساس دیده شدن و حمایت کنند. حتی چند دقیقه ارتباط بدون حواس‌پرتی در روز می‌تواند تأثیر قدرتمندی بر امنیت عاطفی کودک داشته باشد.

انتهای پیام/Z110