به گزارش تابش کوثر، این پژوهش که نتایج آن در مجله « سِل‌پرس» منتشر شد، نشان می‌دهد که این ربات‌های مینیاتوری - که تحت یک میدان مغناطیسی چرخشی عمل می‌کنند - می‌توانند برای انجام وظایفی در محیط‌های دشوار که ربات‌های معمولی از پس آن برنمی‌آیند، مورد استفاده قرار گیرند. از جمله این کاربردها می‌توان به درمان غیرتهاجمی برای باز کردن عروق مسدود شده و هدایت دقیق موجودات اشاره کرد.
دکتر جونگ جائه وی، از دانشگاه هانیانگ در سئول، درباره این ربات‌ها گفت: «سازگاری بالای این دسته‌های میکروربات با محیط اطراف و سطح خودمختاری بالای آن‌ها در کنترل دسته، بسیار جالب توجه بود.»
وی و همکارانش عملکرد دسته‌های میکروربات با پیکربندی‌های مختلف را در انجام وظایف گوناگون آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند که دسته‌هایی با نسبت طول به عرض بالا می‌توانند از موانعی که پنج برابر طول یک میکروربات است بالا بروند و به ترتیب از روی مانع عبور کنند.
در یک مورد، دسته‌ای از هزار میکروربات با تراکم بالا، روی آب به شکل یک قایق درآمدند و توانستند دور یک قرص که ۲۰۰۰ برابر سنگین‌تر از هر ربات بود بپیچند و دارو را از طریق مایع جابجا کنند.
روی زمین نیز این دسته‌ها توانستند باری را که ۳۵۰ برابر وزن هر ربات بود جابجا کنند و حتی لوله‌هایی شبیه به عروق مسدود را باز کنند. این ربات‌ها همچنین قادر بودند با حرکات چرخشی و کششی، موجودات کوچک را هدایت کنند.
دانشمندان با الهام از رفتار مورچه‌ها که با همکاری یکدیگر موانع را پشت سر می‌گذارند و در شرایط سیلاب به شکل قایق درمی‌آیند، به مطالعه این موضوع پرداخته‌اند که چگونه دسته‌های ربات می‌توانند اهداف جمعی را به انجام برسانند.
دکتر وی در این باره گفت: «پژوهش‌های قبلی بیشتر بر ربات‌های کروی که از طریق تماس نقطه به نقطه به هم می‌پیوندند، متمرکز بود. اما در این مطالعه، ما دسته‌ای از ربات‌های مکعبی طراحی کردیم که سطح تماس بیشتری دارند و در نتیجه جذب مغناطیسی قوی‌تری ایجاد می‌کنند.»
هر میکروربات ۶۰۰ میکرومتر ارتفاع دارد و بدنه‌ای اپوکسی با ذرات آهن‌ربای نئودیمیوم-آهن-بور (NdFeB) دارد که به آن امکان تعامل با میدان‌های مغناطیسی و سایر ربات‌ها را می‌دهد.
وی افزود: «ما روشی مقرون‌به‌صرفه برای تولید انبوه این ربات‌ها با استفاده از قالب‌گیری و مغناطیس‌دهی در محل توسعه دادیم که موجب یکنواختی در هندسه و مشخصات مغناطیسی برای عملکرد یکسان می‌شود.»
دکتر وی در پایان خاطرنشان کرد: «اگرچه نتایج این تحقیق امیدوارکننده است، اما این دسته‌ها برای استفاده در دنیای واقعی نیاز به سطح بالاتری از خودمختاری دارند. تحقیقات آینده بر روی افزایش خودمختاری این ربات‌ها از جمله کنترل بلادرنگ حرکات و مسیرهای آن‌ها متمرکز خواهد بود.»
م/110*
نظر شما