به گزارش تابش کوثر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله العظمی صافی سروده معظم له بدین شرح است : اين بارگه كه خاك درش مُشكِ اذفر است بويش چو بوى خُلد برين روح‌پرور است دار الشّفا و عـقده‌گشا و فرح‌فزاست باب امان ز محنـت فرداى محشر است طور حضـور و مطلـع نور و مطاف حور آرامـگاه دختــر موســى بن جعفر است خاتون ديــن‌پناه كه برهـان عزّتـــش هر صبح و شــام، صيحه «الله اكبــر» است هر كس درى و خانه و راهى گزيده است چشم اميد لطفى صـافى بر ايــن در است