استاد جمعه على خان، معاون وزير فرهنگ قرقيزستان، مى ‏گويد:
امام خمينى آخرين پديده بزرگ قرن ماست. يعنى درست در حالى كه امريكا و شوروى جهان را به دو قطب بزرگ تقسيم كرده بودند و خطر هيچ قدرتى را تصور نمى‏كردند، امام خمينى ظهوركرد و اين حركتى بسيار جسورانه است. شگفتى در اينجاست كه وى نزد هر ملتى محترم است و اين از تيزهوشى و نبوغ اوست كه توانست چنين تاثيرى در جهان معاصر باقى بگذارد.

امام خمينى رهبرى مقتدر و دورانديش، انساى والا و منزه، برخوردار از باطنى شفاف و زلال و طبعى غنى و سرشار بوده است. به نظر من، رهبرى او و رهنمودهاى او، چه در خصوص مسائل ملل اسلامى و چه درباره معضلات جهانى، هديه‏اى الهى بوده است. وى به باطن انسانها نظر دارد و انسان را به زبانى ساده به آن سرچشمه‏هاى ازلى و ارتباط با مبدا وجود دعوت مى‏كند و اين هدفت غايى زندگى است. معنى زندگى و نهايت تمدن رسيدن به همين منظور است. وى به اين نكته توجه خاصى دارد و همه انسانها را با همين ملاك، يعنى انسان بودن ارزيابى مى‏كند و اين در هر شرايطى ارزشمند است. فكر مى‏كنم رمز تمامى پيروزيها و دستاوردهاى انقلاب اسلامى نيز در همين است. اين يك واقعيت است كه هر رهبرى كه در كوران مبارزات قرار مى‏گيرد، در گردابى از مشكلات غوطه مى‏زند، اما او مسير درستى را مشخص كرد و اين ديگر با آيندگاه است كه راه او را تا حصول نتايجش پيگيرى كنند.

منبع: امام خمينى و جهان معاصر، ج‏۱