به گزارش تابش کوثر هر از چند گاهی خبر خودکشی یا تیراندازی سربازی به همخدمتی هایش در رسانه ها منتشر و غم انگیز تر آنکه چنین اتفاقات تلخی پس از یکسری واکنش های مقطعی و عموما هیجانی به فراموشی سپرده می شوند که به علت احتمال وقوع رویداد های مشابه در این وجیزه می خواهیم عواملی را متذکر شویم که قطعا در بر طرف شدن این مشکل خدمت مقدس سربازی تاثیر بسزایی دارند .

هنگامی که فردی برای خدمت مقدس سربازی اقدام می کند  بخشی از برگه معاینه پزشکی اش به مسائل روان‌پزشکی و روان‌شناختی اختصاص داده شده است که در اینجا این سوال مطرح می شود  که چقدر این بخش جدی گرفته می‌شود؟ با توجه به اینکه هنوز فرهنگ مراجعه به روان‌شناس و مشاور در کشور ما به معنای صحیح کلمه گسترش نیافته است  و بسیاری از افرادِ دارای اختلال بی‌انکه حتی تا پایان عمر مراجعه‌ای داشته باشند، زندگی را سپری می‌کنند که در چنین وضعیتی و فهم صحیح شرایطِ حاکم ایجاب می‌کند که معاینات روان‌پزشکی سربازی با دقت بیشتری صورت بگیرد و طبق گزارش های میدانی در مواقعی حالت رفع تکلیفی نداشته باشد.

نکته‌ی دیگری که می‌توان به آن توجه نمود فضای داخلی پادگان‌های کشور است. چقدر این فضا مطابق با هزاران پژوهشی است که اتفاقا با همکاری ارگان‌های نظامی انجام می‌گیرد؟ برخورد فرماندهان و مافوق‌ها در پادگان‌ها تا چه مقدار بر اساسِ احترامِ به کرامت انسانی است؟ چقدر از این خودزنی‌ها و فروپاشی روانی سربازان ریشه در فضای نامطلوب روانی پادگان‌ها دارد؟  چقدر روانشناسان و مشاوران و روان‌پزشکان در پادگان‌های ما حضور دارند؟ و سوال مهم دیگر اینکه آیا وضعیت فعلی، وضعیتی است که جوانان به شوق و علاقه به سوی آن می آیند یا به دنبال هزاران راه میگردند که به اصطلاح معاف شوند؟

پرسش‌های بسیاری را می‌توان مطرح کرد که هرکدام پاسخ‌های بسیاری را طلب می‌کند که  قصدِ ما  صرفا ارایه پرسش نیست و در ادامه چند راهکارِ پیشنهادی ارائه می شود تا کمتر شاهد چنین اتفاقات نامطلوب باشیم:

1- جدی گرفتن معاینات بالینی روان‌پزشکی و روانشناختی هنگام معاینه پزشکی اعزام به خدمت.

2- بازنگری شرایطِ بسیار سختِ معافیت‌های دایمی و معافیتِ از رزم

3- وجود روان‌شناسان و مشاوران و روان‌پزشکانِ مجرب در پادگان‌های کشور یا حتی استفاده از فارغ التحصیلانِ رشته‌های مربوطه که میانِ سرباز‌ها وجود دارد.

4- توجه بیشتر و تایید سلامتِ روانی مربی‌هایی که به سربازان آموزش می‌دهند.

5- نظارتِ جدی رفتارهای پر خطر سربازان توسطِ مربی‌های آموزشی و همچنین روان‌شناسان حاضر در پادگان‌ها.

6_ سهولت دستر‌سی سربازان به مشاوران و روان‌شناسان حاضر در پادگان

7_ بازنگری در فضای ظاهری پادگان‌ها ( استفاده از عناصری که غم و اندوه و افسردگی را تحریک نکنند)

8_ لزوم آموزش مربیان و فرماندهان نظامی، برای شناختِ نسبی از اختلالات روانی و نشانه‌های آن و همچنین طرز برخورد صحیح با کسانی که مستعد این اختلالات هستند.

9_ بازنگری جدی در تنبیه‌های افراطی و رفتار های تحقیر آمیز که گاه از سوی برخی مربیان و فرماندهان صادر می‌شود که می‌توانند بسیار تحریک آمیز باشند برای کسانی که مستعد فروپاشی روانی هستند.

10_ گنجاندن آموزشِ مقدماتی روانشناسی برای سربازان ( برای مثال کلاسی تحت عنوان سازگاری روانی با شرایطِ سخت جنگی)

11) بر طرف کردن مشکلات تغذیه ای و بهداشتی دوران سربازی
 
12) بازنگری در طولانی بودن غیر منطقی خدمت سربازی در دوران صلح