اين مدرس حوزه تصريح كرد: شدت علاقه او به ۱۴ معصوم (ع) و علاقه به ذكر و دعا و مناجات به قدری بود كه در حرم آن حضرت ساعت‌ها مشغول به زيارت و عبادت می‌شد و در هر مجلسی كه مراثی حضرات معصومين بخصوص مراثی سيد الشهداء و صديقه طاهره را می‌شنيد سخت متاثر می شد و به شدت می‌گريست؛ تهجد و شب زنده‌داری‌های او را فراموش نمی‌كنم و طی سالها كه با هم بوديم و شب‌هايی كه در منزل ما بيتوته می‌كرد، يك شب نديدم جهت تهجد بيدار نشود.
پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۰۶:۳۹
کد مطلب : 1248
ذکر خصوصیاتی از آیت الله ملک حسینی توسط آیت الله مبشر کاشانی
تهجد و شب زنده‌داری‌های او را فراموش نمی‌كنم
وی در سخنانی بيان كرد: رحلت عالم جليل القدر، فقيه بزرگوار و مجاهد نستوه، آيت‌الله سيد كرامت الله ملك حسينی را به محضر مبارك حضرت بقيه الله الاعظم و رهبر عظيم الشان انقلاب، علما، حوزه‌های علميه و مردم استان كهگيلويه و بوير احمد و استان فارس، بيت معظم له و همچنين به آيت‌الله شيخ محی الدين حائری و آقازاده‌های آن مرحوم تسليت می‌گويم؛ فقدان چنين مردانی برای حوزه‌های علميه و اسلام و مسلمين خسارتی بزرگ و ثلمه‌ای مهم است.
آيت‌الله كاشانی اظهار كرد: اينجانب از اوائل انقلاب با آن مرحوم آشنا شدم، روزی به مناسبتی به ياسوج رفته بودم كه اتفاقا مجلس ترحيمی برای شهيد مهندس ملك حسينی فرزند آيت‌الله ملك حسينی برقرار بود؛ لذا جهت تسليت به آن مجلس و سپس به بيت آن مرحوم رفتم پس از چند ماه ايشان به عنوان بازديد و تشكر به بنده منزل آمد و از آن پس رابطه دوستی ما تنگاتنگ شد؛ هر سال حداقل يك مرتبه با ايشان به زيارت ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا (ع) می‌رفتيم.
اين مدرس حوزه تصريح كرد: شدت علاقه او به ۱۴ معصوم (ع) و علاقه به ذكر و دعا و مناجات به قدری بود كه در حرم آن حضرت ساعت‌ها مشغول به زيارت و عبادت می‌شد و در هر مجلسی كه مراثی حضرات معصومين بخصوص مراثی سيد الشهداء و صديقه طاهره را می‌شنيد سخت متاثر می شد و به شدت می‌گريست؛ تهجد و شب زنده‌داری‌های او را فراموش نمی‌كنم و طی سالها كه با هم بوديم و شب‌هايی كه در منزل ما بيتوته می‌كرد، يك شب نديدم جهت تهجد بيدار نشود.
وی ادامه داد: به راستی كه او مصداق فقهايی بود كه فرمودند:« و اما من كان من الفقها صائنا لنفسه حافظا لدينه مطيعا لمولاه .....» وی متخلق به اخلاق الهی و بسيار متواضع بود؛ ايشان از نظر علم و عمل لايق و سزاوار مقام مرجعيت بود و بارها از ايشان تقاضای نوشتن توضيح‌المسائل می‌كردند ولی به جهاتی نمی‌پذيرفت.
آيت‌الله كاشانی عنوان كرد: در يكی از سفرهای زيارتی با آيت‌الله ملك حسينی حدود نيم ساعت مباحث اصولی پيش آمد كه به راستی به عظمت علمی او پی بردم؛ از حافظه قوی، هوش و استعداد سرشار، ذكاوت و دقت نظر در مسائل علمی و فقهی برخوردار بود.
وی تصريح كرد: آيت‌الله ملك حسينی از محضر بزرگان حوزه مانند مراجع و آيات عظام بروجردی، حجت كوه كمره‌ای، خوانساری و به خصوص امام خمينی(ره) استفاده و تلمذ كرده بود؛ به طوريكه مرحوم امام خمينی(ره) تقريرات اصول او را بهترين تقريرات درس خود دانسته و فرموده بود:«تقريرات آقای ملك حسينی بهترين تقريرات است»، مرحوم امام خمينی به آيت‌الله ملك حسينی علاقه خاصی داشت و اين دو بزرگوار مكاتباتی خصوصی داشتند.
اين استاد حوزه بيان كرد: آيت‌الله ملك حسينی مجاهد و مبارزی منحصر به فرد در دوران ستم شاهی بود كه بايد كتاب خاطرات مبارزاتی او به صورت كتابی مستقل چاپ شود؛ عشائر كهكيلويه و بوير احمد به او عشق می‌ورزيدند؛ او را آقا و مولا و پدر معنوی خود می‌دانستند كما اينكه او نيز به مردم عشق می‌ورزيد؛ روزی به اتفاق آيت‌الله ملك حسينی به شهرها و روستاهای استان رفتيم، قبل از ورود به هر محل به محض اطلاع به استقبال می‌آمدند و با تيراندازی هوايی به اطلاع سايرين می‌رساندند و با اين كار خوش آمد و خير مقدم می‌گفتند و هر كس توان داشت گوسفندی به پای ايشان قربانی می‌كرد، عاشقانه مطيع او بودند.
وی ادامه داد: اول انقلاب مرحوم امام طی يك نامه محرمانه به آيت‌الله ملك حسينی امر فرمود كه عشاير منطقه را برای نبرد احتمالی با قوای ستمشاهی آماده نمايد و آيت‌الله ملك حسينی طی فرمانی، بيش از دو هزار نفر از عشاير را مسلح و آماده كرد كه در صورت لزوم و صدور فرمان امام، شهربانی، ژاندارمری و ساير مراكز قوای مسلح رژيم را خلع سلاح نمايد. خلاصه او در تاريخ انقلاب گوش به فرمان و پيرو حضرت امام و بعد از او پيرو خط ولايت و حمايت از آيت‌الله خامنه‌ای بود.
آيت‌الله كاشانی عنوان كرد: فقدان اينگونه شخصيت‌های حوزوی، خسارت و ثلمه‌ای مهم برای اسلام است؛ در تعريف شخصيت آيت‌الله ملك حسينی، آيت‌الله بهاءالدينی به بنده فرمود: ايشان مصباح هدايت در منطقه (استان فارس و استان كهگيلويه و بويراحمد) هستند و به راستی چنين بود؛ آسمان فقاهت و معنويت دو استان به نور اين ستاره درخشان مزين بوده و هست كه: « العلماء باقون مابقی الدهر».
۰