يكي از اصول معارف مسلّم ما اصل جذب است، نه دفع؛ يعني بهطور مسلّم مأموريّت پيغمبراكرم در اسلام این بوده است که مردم را جذب کند.[۷] از اوصاف پيغمبراكرم رحمت للعالمين است. اين يعني چه؟ اين همان اصل جذب است؛ يعني جذب مردم به خود و به اسلام. لذا شما نگاه كنيد عملاً خود پيغمبراكرم هم همينكار را ميكرد. بعد از آنكه كفّار آن همه پيغمبراكرم را آزار دادند، اسلام آوردند. در اوّل بعثت، اصحاب به پیغمبر پيشنهادي دادند و گفتند: آقا! مگر حضرت نوح پيغمبر نبود؟ حضرت نوح، امّت خود را نفرين كرد. قريب هزار سال ديد اینها نه هدايت ميخواهند و نه چيز ديگري، به همينخاطر آنها را نفرين كرد و بر اثر نفرين او همه هلاك شدند. تو هم قوم خود را نفرين كن، تا خدا هلاكشان كند و همه از بين بروند.[۸] ببينيد حضرت چه جوابي میدهد، گفت: «اَللّهُمَّ أهدِ قَومي فَاِنَّهُم لايَعلَموُن»؛ خدايا! قوم من را هدايت كن، اينها نميفهمند! «وَانصُرني عَلَيهِم اَن تُجيبوُني اِلي طاعَتِك»؛ و من را ياري كن تا بر آنها چيره شوم، بهگونهاي كه در راه طاعت و بندگي تو جوابگوي من باشند. پيغمبر اصلاً سراغ آن حرفها نرفت که بخواهد كسي را نفرین کند. در يك روايتي داريم كه وقتي دندان پيغمبراكرم را شكستند و ايشان مجروح شد، از صورت ايشان خون ميريخت، آمدند به حضرت گفتند: آقا! مشركين مكّه را نفرين كن! فرمود: «اِنّي لَم اَبعَثُ لَعانا وَلكِنّي بُعِثتُ داعِياً وَ رَحمَه اَللّهُمَّ عَهدِ قَومي فَاِنَّهُم لا يَعلَموُن»؛ نگاه كنيد! شيوة ايشان جذب است، چون اصل در اسلام همين است، اصل در اسلام، مسئلهي جذب است نه دفع. دعا كردن به نفع يا دفع ضرر است، نه «نعوذبالله» نفرين كردن و جلب ضرر، يا لعن كردن كه عبارت است از دفع منفعت. البتّه در لعن نوزده مورد وجود دارد كه استثنا شده است؛ آنها اشكالي ندارد. آنها عملاً هم همين كار را ميكردند. شما ائمّه طاهرين(صلواتاللهعليهم) را نگاه كنيد! واقعاً بشر عادّي نميتواند اینگونه باشد، اين را بدانيد، مسلّم نميتواند! احدي صبر و حلم و بردباري و استواري اينها را ندارد. آنها منحصر به فرد هستند. حتّي انبياء عظام هم صفات آنها را نداشتهاند.من نميتوانم وارد اين مسائل شوم! استخراج متن بیانات از دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی