بی اعتنایی مشکوک به افزایش قیمت دلار

یکم. رهاسازی سیاسی
معاون اول رئیس جمهور می گوید: «مشکل امروز راه حل سیاسی دارد نه اقتصادی. مسعود نیلی می نویسد راه‌حل‌های سیاستی از درون راه‌حل‌های سیاسی می‌گذرد. سیاست راه است و اقتصاد خودرو.»
اتاق فکرهای منفصل و متصل دولت بارها اعتراف داشتند که گره مشکلات امروز در سیاست است و لاغیر. ریشه این اوضاع نااستوار را در سیاست می‌دانند و نه اقتصاد. منظورشان از سیاست چیست، بماند.

دوم. رها سازی اقتصادی
بعد از اجرای ناقص طرح دلار 4200 تومانی، دولت به یک اجماع سیاستی برای رهاسازی اقتصادی رسید. 
دولت به جهت ایدئولوژیک معتقد است که نباید در سازوکار خودبه خودی اقتصاد دست برد و افسانه کارآمدی بازارآزاد را حتا در شرایط جنگی نیز در حد معارف وحیانی پذیرفته است. ازین جهت شاهدیم که بازار ارز رها شده است و هر روز آتش دلار زبانه می کشد و پول ملی ذلیل تر می شود.
لیبرالترین دولت های غربی هم در شرایط جنگی حضورشان در بازار چندین برابر و دولت ناظر به دولت تصدی گر و هادی تبدیل می شود. نمونه اش بحران وال استریت.

سوم. رهاسازی مدیریتی
ماهیت تکنوکرات ها را باید در بزنگاه های سخت و کوچه های بن بست سیاسی شناخت. این جریان در مواجهه با مشکلات و چالش ها، سراسر وجودشان را ترس می گیرد و شوک زده و بهت آلود منتظر شکست می شوند. این جریان چون بی اعتنا به سنت های قهری و قطعی الهی است و همه شناختش را از ساز وکار تکنیک و عقل خودبنیاد بشری می گیرد، در شرایط سخت گرفتار "کپ مدیریتی" می شود. به این کپ مدیریتی، خستگی و کهولت انباشته از قبل را هم اضافه کنید.

و اما سریش سیاسی در پیوند این سه راس مثلث؛
نکته بسیار مهم و کلیدی اینست که پیوند دهنده این سه راس باهم، یک جریان رانتی تیول دارست. جریانی که پای رانتی اش در اقتصاد و دست لابی اش در سیاست است و همه همت و تلاشش معطوف به سوداگری در بازارست. نمونه اش تلاش بی امان اتاق بازرگانی برای حذف بازار ثانویه و اصرار برای ثبت دلار گرانتر و احتمالن غارت مایحتاج مردم به اسم صادرات.
دولت محترم برای ادامه راه، هیچ چاره ای ندارد ضمن شکستن این مثلث نحس و اتخاذ گارد دولت جنگی، بجای سیاست ورزی یله به حکمرانی عالمانه و مقتدرانه برسد.
منبع:فارس