ذکر خصوصیات و ویژگی های اخلاقی حاج شیخ مهدی معزی توسط یک مرجع تقلید

آنچه در ذیل می آید ذکر خصوصیات و ویژگی های اخلاقی حاج شیخ مهدی معزی
توسط ایت الله العظمی گرامی در گفتگو با رسانه الکترونیکی تابش کوثر است
جنبه های ولائی اش کم نظیر بود
ایشان در زمان پهلوی که روضه و مجالس ممنوع بود ، بعد از پهلوی هم اوضاع خیلی بد بود ( هم مراجعات به علما کم بود هم مساجد بسته بود ) ایشان فرش خانه را یکبارفروخت برای اینکه مجلس روضه بگیرد . قند و چایی و ... تهیه کنند .روضه ی حضرت زهرا را وقتی می گرفت کأن کسی را نمی شناخت فقط توخودش بود و اشک می ریخت . مجلس روضه اختصاص نداشت به محرم وصفرو... مثلا ایام وفات حضرت خدیجه چند شب روضه می گرفت. مرحوم حاج شیخ مرتضی زاهد که در تهران مشهور بود به زهد و تقوا عصر های چهارشنبه کولش می کردند و می آوردند کنار حاج شیخ مهدی در منزل ایشان دو تایی با هم می نشستند و روضه و ... دو تایی با هم به یاد اهل بیت بودند . در مسائل ولایتی بسیار قوی بود و اینها روی فرزندان خیلی اثر داشت و هم از نظر علمی این مسائل
را به انها تعلیم می داد.جنبه های ولائی اش کم نظیر بود
لطفا در مورد خصوصیات و ویژگی های اخلاقی حاج شیخ مهدی معزی بفرمایید
ایشان کاملا زاهد بود به این معنا که اهل تشریفات در زندگی نبودبسیار ساده زیست بود
تا آخر عمر تلویزیون در خانه اشان نداشتند با اینکه تا سال ها بعد از انقلاب بودند .رادیو هم این اواخری که خانه نشین شد و پایش شکست یک رادیوی کوچک ترانزیستوری خرابه که شاید بیرون هیچ کسی نمی خرید داشتند . سقف منزلشان به سبک قدیم از تیر و حصیر و چوب و... بود ، گاهی بارون و ... می بارید قشنگ آب در اتاق می امد به اصرار رزندانشان مخصوصا یکی از آنها سقف خانه را خراب کردند و ساختند . ایشان در زمان پهلوی که روضه و مجالس ممنوع بود ، بعد از پهلوی هم اوضاع خیلی بد بود ( هم مراجعات به علما کم بود هم مساجد بسته بود ) ایشان فرش خانه را یکبارفروخت برای اینکه مجلس روضه بگیرد . قند و چایی و ... تهیه کنند . روضه ی حضرت زهرا را وقتی می گرفت کأن کسی را نمی شناخت فقط تو خودش بودو اشک می ریخت . مجلس روضه اختصاص نداشت به محرم وصفر و... مثلا ایام وفات حضرت خدیجه چند شب روضه می گرفت. مرحوم حاج شیخ مرتضی زاهدکه در تهران مشهور بود به زهد و تقوا عصر های چهارشنبه کولش می کردند
و می آوردند کنار حاج شیخ مهدی در منزل ایشان دو تایی با هم می نشستندو روضه و ... دو تایی با هم به یاد اهل بیت بودند . در مسائل ولایتی بسیار قوی بود و اینها روی فرزندان خیلی اثر داشت و هم از نظر علمی این مسائل را به انها تعلیم می داد.جنبه های ولائی اش کم نظیر بود. ایشان خیلی مراقب بود غذا اگر مشکوک بود مراعات می کرد اگر از بیرون غذا می آوردند مثلا به عنوان هدیه ای چیزی ایشان سر سفره می فرمود دست نزنید ، صبر کنید ، اول من قبول کنم بعد بخورید . سپس ایشان به عنوان وجوه قبول می کردبعد می فرمود حالا بخورید ، چون مشکوک بود نمی گذاشت از غذایی که هدیه آوردند و مشکوک است بچه ها بخورند . این مراقبت ها مسئله مهمیه .ایشان برای عقد ما حاج سیدابوالحسن رفیعی قزوینی و حاج شیخ ابوالفضل خراسانی را دعوت کردند . اقای حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی مرجع صاحب رساله و خیلی منور بود و حاج شیخ ابوالفضل خراسانی هم خیلی ولایتی و زاهد پیشه بود . رفت و آمد ایشان با اینگونه افراد بود . یکی از روحانیون مقامات که ارتباط با جنبه های حکومتی داشت به خواسگاری دختر ایشان آمد . ایشان اصلا راه نداد و گفت من با حکومتی ها نمی خواهم تماس داشته باشم . ایشان
محضر مردمی داشت نه دولتی ، بعد ها که محاضر دولتی شد صدرالاشراف ظاهرا یا خودش آمد یا کسی از طرف این امد پیش ایشان و گفت ما دوست داریم محضر شما را رسمی اش کنیم و تابلو بزنیم محضر شماره چند و... ایشان هم صاف فرموده بودند من حاضر نیستم زیر بار حکومت باشم . بعد گفته بود چیزی نیست شما کار خودتون می کنید . ایشان جواب داده بودند که اگر یک قانونی گذراندید من حق دارم طبق قانون شرع عمل کنم یا باید طبق قانون شما عمل کنم گفته بود خب قانون دولتی باید عمل بشود بعد ایشان فرموده بود من اهلش نیستم و رد کرد بعد یکی از برادر های ایشان رفت محضر را گرفت . ایشان به هیج وجه حاضر نشد محضر را بگیرد زندگی ایشان را هم واقعا خدا اداره کرد چندین سرعایله همه خانه ی ایشان بودند خانه ای بود اتاق اتاق همه هم در این اتاق ها زندگی می کردند ایشان هم مدیر خرج بود . خیلی ساده زیست بود با فقرا بودند ، مریدای مسجد اکثرا از فقرا بودند . تواریخ گذشته که می دانست خیلی در ایشان اثر می گذاشت مثلا حاج شیخ مهدی برای من نقل می کرد ، اقا سید عبد الکریم لاهیجی ( که از بزرگان بود ) وقتی ایشان آمد تهران هیچی نداشت . رفت شاگرد یکی از تجار شد برای اینکه یک پولی بگیرد و زندگی کند خرج نان و آب هم نداشت . اون تاجر یک روزی ایشان را فرستاد پیش مرحوم ملا علی کنی که از ایشان یک مساله ای بپرسد . وقتی رفت دیده بود درس هست و این حرفهایک شبهه ای مرحوم کنی مطرح کرد حضار در جوابش ماندند اقای لاهیجی اجازه گرفت و جواب داد . همه تعجب کردند این چهره شاگرد مغازه از کجاست . بعد ایشان صدا زد خلاصه اصرار کرد و آقای لا هیجی نمی گفت ، اخرش گفت من فلانی ام و از نجف آمده ام . فشار آوردند و ایشان را بردند وپیش نماز مدرسه مروی کردند و بعد هم سپه سالارکه حالا اسمش شده استاد مطهری نماز می خواند حاج شیخ مهدی برای من نقل می کرد یک روز اقای لاهیجی امد نماز دید تمام وجوه شهر تهران آمده اند نماز خیلی خوشش آمد بر گشت ، گفت من لایق پیش نمازی نیستم حاج شیخ مهدی به من می گفت این شعر برای حاج شیخ عبد الکریم لاهیجی است :
این دیگ ز خامیست که در جوش و خروش است
چون پخته شد و لذت دم دید خموش است
خب این حالاتی که از اینها می دید هر کسی بخواند در روحش اثر می گذارد . مرحوم
حاج شیخ عبد الکریم حائری که در سامرا بودند در ایام عاشورا طلبه هایی را دور خود
جمع می کردند و ایشان هم وسط دم می دادند و سینه می زدند برای اهل بیت . از جمله این شعر را ایشان برای من می خواند از قول حاج شیخ که برای حضرت علی اکبر می خوانده :
جان فدای قد سروت که ز رفتار بمان
جان فدای لب لعلت که زگفتار بمان
و همانطور این قصیده ادامه داشت که من یادم نیست
خود شرح حال این بزرگان در آدم اثر می گذارد
ایشان بر روی چه مساله ای خیلی تاکید می کردند
ولایی بودن ، دوری از قدرت ، دوری از تشریفات در زندگی بسیار بسیار مهمه
حضرت الله العظمی گرامی چه توصیه ای به اشخاصی که این مصاحبه را می خوانند دارید از روش کسانی که عزت نفس دارند ، زهد در زندگی دارند به مسیر طلبگی و روحانیت خودشون گام بر می دارند به روش انها زندگی کنند و از آنها درس بگیرند دنیا خیلی سریع تمام می شود خیلی سریع