به‌گفته ترامپ، وی اکنون «وضعیت افغانستان را به‌دقت بررسی کرده و نظرش را تغییر داده است».
به‌عبارت دیگر، آمریکا وجود ۴۵۰ پایگاه نظامی‌اش در افغانستان را برای حفظ تسلط جهانی‌اش ضروری می‌داند.
از لحاظ ژئوپولیتیک، افغانستان در قلب آسیا قرار دارد و با کشورهایی که آمریکا خواستار بررسی حرکات آنان است، یعنی چین، ایران و پاکستان نیز هم‌مرز است؛ از طرف دیگر نیز واشنگتن حتی ممکن است در آینده خواستار جنگ علیه این کشورها باشد.
خارج کردن نظامیان این کشور از افغانستان ممکن است منجر به سیطره طالبان بر پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان شود و در صورت چنین اتفاقی واشنگتن حضور نظامی‌اش را در یکی از مهم‌ترین مناطق استراتژیک منطقه از دست خواهد داد.
تنش‌ها میان آمریکا و پاکستان در حالی افزایش یافته است که دولت ترامپ در تلاش است تا اسلام‌آباد را مقصر سیاست‌های شکست‌خورده آمریکا در افغانستان بداند و پاکستان را به پناه دادن به رهبران طالبان و دیگر مخالفان مسلح دولت افغانستان متهم کند.
پس از آن نیز ایران در همسایگی غرب افغانستان در دید کاخ سفید به دشمن شماره یک آمریکا تبدیل شده است. در حالی که ترامپ بر طبل جنگ علیه ایران می‌کوبد، اگر آمریکا واقعاً خواستار جنگ با ایران باشد به پایگاه‌های نظامی خود در افغانستان نیاز دارد که این امکان را به واشنگتن می‌دهد تا حدود ۱۰۰ هزار نظامی را در مدت دو تا چهار هفته به منطقه اعزام کند.
مقابله با چین و روسیه نیز از دیگر اولویت‌های استراتژیک دراز مدت آمریکاست و واشنگتن وجود جا پای نظامی در افغانستان را برای رسیدن به این هدف ضروری می‌داند.
آمریکا اکنون نیز مجبور شده تا تنها پایگاه هوایی‌اش در آسیای مرکزی در قرقیزستان را تحویل دهد که از سال ۲۰۰۱ به‌عنوان دروازه‌ای به افغانستان مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ از سوی دیگر نیز آمریکا پایگاه‌های نظامی‌اش در عراق را نیز مسدود کرده است.
پنتاگون بر این باور است که آمریکا به این پایگاه‌های نظامی برای محافظت خود علیه تهدیدات احتمالی ارتش چین نیاز دارد.
مسکو نیز به‌طور فزاینده‌ای از حضور نظامی آمریکا در منطقه خسته شده است و «ضمیر کابلوف» نماینده ویژه پوتین در افغانستان حضور نظامی آمریکا در این کشور را سبب نگرانی روسیه دانست؛ در واقع مسکو نیز از تمایل واشنگتن برای نمایش قدرت و ایجاد شبکه‌ای جهانی از سنگرهای مرزی برای حفظ تسلط جهانی‌اش مطلع است.
آمریکا برای اینکه از حضور نظامی خود در افغانستان حفاظت کند به پوشش‌هایی از جمله «کشتار تروریست‌ها» و «آموزش نیروهای امنیتی افغان» نیاز دارد. این به‌کار بردن بیشترین بمب در افغانستان از سال ۲۰۱۰ توسط آمریکا را توجیه می‌کند.
ترامپ در سخنرانی اعلام استراتژی جدید آمریکا برای افغانستان گفت که این کشور دیگر در پی «ملت‌سازی» در افغانستان نیست بلکه قصد «کشتار تروریست‌ها» را دارد.
وی همچنین از اعزام چند هزار نظامی بیشتر به افغانستان نیز خبر داد که این افزایش نیروها بیشتر با هدف حفاظت از پایگاه‌های نظامی آمریکا در برابر حملات طالبان صورت گرفت.
با این حال استراتژی آمریکا در افغانستان در نهایت نتیجه نخواهد داشت، زیرا تشدید بمباران سبب کشتار بی‌شماری از غیرنظامیان افغان و شعله‌ور شدن خشم مردم این کشور از نیروهای اشغالگر آمریکایی شده است.
پس از استفاده از «مادر همه بمب‌ها» در افغانستان، اظهاراتی مبنی بر اینکه آمریکا از این کشور به‌عنوان آزمایشگاهی برای تسلیحات نظامی خود استفاده می‌کند، شدت گرفت. افزایش خشم مردم نیز گواه این است که چطور طالبان اخیراً موفق به بازپس‌گیری مناطق زیادی در این کشور شده است، بنابراین این ایده که آمریکا با تقویت نیروهای امنیتی افغان می‌تواند آنان را در جنگ علیه مخالفان مسلح دولت افغانستان کمک کند، واقعیت ندارد.
«کریستوفر کولندا» مشاور ارشد وزارت دفاع آمریکا در افغانستان و پاکستان در سال‌های ۲۰۱۴ــ۲۰۰۹ گفته که بعید است توان دولت آمریکا برای بازپس‌گیری مناطق تحت کنترل طالبان تغییر کند.
وی پیشنهاد کرد که واشنگتن باید اولویتش را برای رسیدن به یک تفاهم سیاسی میان دولت افغانستان و طالبان قرار دهد.
با این حال، پایان یافتن بحران افغانستان، همان‌طور که در عراق اتفاق افتاد، آمریکا را مجبور به خروج از افغانستان خواهد کرد، بنابراین مدیریت بحران افغانستان و حفظ آن گزینه ارجح استراتژی آمریکا در این کشور است. ارتش آمریکا استراتژی برای پیروزی ندارد و برنامه‌اش در افغانستان شکست نخوردن است.