شروع مراسم تحلیف با بیش از سی صندلی بدون نماینده مجلس در شنبه جاری خبر خوبی برای آغاز این مراسم نبود که معرفی مهمان ها توسط علی لاریجانی این خبر نه چندان خوب را تکمیل کرد چرا که حتی برجامی که برای ورودش به کشور چهارسال متن دولت روحانی بود عملا نتوانست وزن و عیار مهمان های مراسم تحلیف روحانی را بالا ببرد و حتی رؤسای جمهور یا معاونان کشورهای عضو 5+1 ارزشی برای مراسم تحلیف دولتی که چهارسال با آنها برای برجام مذاکره کرد قائل نشدند و فقط رئیس اتحادیه این کشورها یعنی فدریکا موگرینی در این مراسم حاضر شد.
سلفی برخی نمایندگان با رئیس اتحادیه اروپا به گونه ای بود که هر عقل سلیمی را به انتقاد واداشت و حتی یکی از نمایندگان مردم شیراز به صورت مستقیم از مردم عذرخواهی کرد.البته سلفی حقارت فقط مختص نمایندگان نبود چرا که دولتی ها هم دستی بر این آتش داشته اند و نمونه بارز آن هم سلفی مسئولان دولتی با برخی از کارکنان شرکت های هواپیمایی با هواپیمای وارداتی ایرباس که موجی از انتقادها را در بر داشت و یا عکس گرفتن سید عباس عراقچی عضو ارشد تیم مذاکره کننده ایرانی از جان کری نمونه دیگری از این اقدامات نابخردانه است .
اعتراض و انتقاد و علل آن هم مشخص است حقارت. شاید اگر برجام و رئیس اتحادیه اروپا و یا طرف غربی و آمریکایی ایرانی ها در مذاکرات و بعد از توافق بر عهد خود پایبند بودند و به جای دشمنی ، دوستی خود را برای ملت ایران به اثبات می رساندند برخوردهای دوستانه مسئولین و سیاستمداران ایرانی اینگونه لقب حقارت به خود نمی گرفت اما وقتی که برجام عملا از طرف آمریکایی نقض می شود و طرف غربی هم عملا با اظهارات دوپهلو و یا بعضا سکوت خود استکبار جهانی را همراهی می کند چنین برخوردهایی از ایرانی ها لقب حقارت به خود می گیرد.
در مواجهه با چنین شرایطی اگر بخواهیم گذری به تاریخ داشته باشیم و برخورد قاطع و به همراه عزت را دربرابر دشمنان و کشورهایی که روابط دوستانه ای با ایران نداشتند را مثال بزنیم می توانیم به برخورد امام خمینی(ره) با «ادوارد شواردنادزه» آخرین وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی که پاسخ گورباچف به نامه امام را به تهران آورده بود،اشاره کنیم.
آخرین وزیر خارجه شوروی در خاطرات خود از این ملاقات به عنوان یکی از دیدارهای عجیب در طول حیات سیاسی خود یاد می‌کند.شواردنادزه می‌گوید: در ابتدای حضورم در جلسه، تصورات و جریان‌های تاریخی همین طور از ذهن من می‌گذشت تا اینکه بعد از یک ربع ساعت دیدم فرزند امام آمدند و با ادب و متانت و خوشرویی گفتند: امام دارند می‌آیند. من در حالی که خیلی هم سردم شده بود، شروع کردم به بیان محتوای این نامه و دیدم که امام چند مرتبه در برخی نقاط سر تکان دادند و بعد فرمودند که این نامه پاسخ نامه من نبود. من هدف اصلی‌ام این بود که آقای گورباچف را ببرم به یک دنیای جاوید، دنیای پس از مرگ و با یک عالم دیگر آشنا کنم و این جواب من نبود.خلاصه با یک حالتی ایشان از این جلسه بلند شدند و پس از آن من یک احساس نارضایتی کردم. احساس کردم که خیلی تحویل گرفته نشدم.
نمایندگان خانه ملت و همچنین مسئولین دولتی اگر خود به تنهایی اعتماد به نفسی به منظور افزایش عزت ملت ایران و احقاق حقوق آنها در مواجهه با مسئولین خارجی ندارند می توانند با رجوع به چنین برخوردهای تاریخی حضرت امام(ره) که انقلابی را رهبری کرد تا ملت به عزت برسند،رجوع کنند برخورد تحقیر آمیز نماینده ها و مسئولین کشور و ملت را می برد به 40 سال قبل آن هم دورانی که طاغوت و خفت بین المللی در کشور حاکم بود،پسندیده است که هیآت رئیسه مجلس در جلسه رسمی به این موضوع پرداخته و روندی برای به نتیجه رسیدن اعتراضات و واکنش های مردمی نسبت به این حرکات سبکسرانه اتخاذ شود تا در آینده و در ادامه راه ناهموار برجام شاهد چنین برخوردهایی از سوی نمایندگان و مسئولان نباشیم تا عزت و افتخار انقلاب و ملت خدشه دار نشود.
مهدی مهدیان
