مارشال بیلینگزلی دستیار وزیر خزانه‌داری آمریکا، مسئول تحریم ایران و رئیس سابق کارگروه اقدام مالی موسوم به FATF، با دو هدف به لبنان اعزام شد: مقابله با کنفرانس افق نو و قطع حمایت‌های ایران از حزب‌الله.

به گزارش تابش کوثر، کنفرانس سالانه «افق نو» طی روزهای اول تا سوم مهرماه سال ۹۸ با حضور ده‌ها مهمان خارجی و داخلی برای هفتمین دوره برگزار شد، اما این‌بار با یک تغییر بزرگ و معنادار: افق نوی ۲۰۱۹ برای اولین بار در خارج از مرزهای ایران میزبان مهمانان بین‌المللی خود بود. کشوری که «نادر طالب‌زاده» دبیر کنفرانس به عنوان اولین میزبان خارجی افق نو انتخاب کرد، کشوری بود که خط مقدم مبارزه با رژیم صهیونیستی است: لبنان.

چند تحریم و یک استعفا؛ آمریکایی‌ها برای مقابله با افق نو به آب‌وآتش می‌زنند

اهمیت این انتخاب و درستی ارزیابی طالب‌زاده درباره این‌که کدام کشور خارجی بیش از همه حساسیت آمریکایی‌ها را برخواهد انگیخت، از همان ابتدا مشخص شد. بلافاصله پس از آن‌که اعلام شد افق نو در بیروت، پایتخت لبنان، برگزار خواهد شد، تحریم‌هایی که پیشاپیش علیه طالب‌زاده و شماری دیگر از دست‌اندرکاران کنفرانس وضع شده بود، تشدید شدند. نادر طالب‌زاده و همسرش «زینب مهنا» مدیر روابط بین‌المللی کنفرانس اکنون در «عالی‌ترین» فهرست تحریم‌های وزارت خزانه‌داری آمریکا یعنی «تروریست‌های جهانی» قرار گرفته بودند .

نادر طالب‌زاده و زینب مهنا به خاطر تصمیم به برگزاری کنفرانس افق نو در لبنان به فهرست «تروریست‌های جهانی» آمریکا اضافه شدند 

با این وجود، افق نو تأثیرات عمیق‌تری هم روی دولت آمریکا و به طور خاص وزارت خزانه‌داری این کشور گذاشت. یکی از نمودهای خارجی این تأثیرات را می‌توان اخراج/استعفای «سیگال مندلکر» مدیر وقت «دفتر کنترل دارایی‌های خارجی» در وزارت خزانه‌داری آمریکا دانست.  پیش‌تر در توصیف اتاق جنگ اقتصادی آمریکا علیه جمهوری اسلامی مفصلاً درباره جایگاه و اهمیت منحصربه‌فرد دفتر کنترل دارایی‌های خارجی که با نام اختصاریش یعنی OFAC کاملاً شناخته‌شده است، توضیح داده است . در این‌جا صرفاً به بیان این اندازه بسنده می‌کنیم که دفتر کنترل دارایی‌های خارجی همان‌گونه که از نامش برمی‌آید، مسئول کنترل دارایی‌های دولت آمریکا، و در رأس آن‌ها دلار، در خارج از مرزهای ایالات متحده است. این یعنی تمامی «تحریم‌های ثانویه»ای که آمریکا علیه دولت‌ها، نهادها و اشخاص خارجی اِعمال می‌کند، در این دفتر تدوین می‌شوند، نظارت بر اِعمال آن‌ها به عهده این دفتر است، و تنبیه ناقضان آن‌ها نیز از همین دفتر آغاز می‌شود.

چارت سازمانی وزارت خزانه‌داری آمریکا (برگرفته از وب‌سایت رسمی این وزارت‌خانه)

ساختمان «پیوست خزانه‌داری» میزبان «دفتر کنترل دارایی‌های خارجی» (+)

مندلکر، مدیر این دفتر، صرفاً یک مقام دولتی آمریکایی نبود، بلکه آن‌چه او را متمایز می‌کرد، تولدش در فلسطین اشغالی و تابعیت دوگانه اسرائیلی-آمریکایی‌اش بود که نشان می‌داد دلیل اشتیاقش برای استفاده بیش از اندازه از تحریم‌ها و به خصوص تمرکز روی طراحی و اجرای استراتژی «فشار حداکثری» دولت ترامپ علیه جمهوری اسلامی چیست. نادر طالب‌زاده در حاشیه کنفرانس افق نو در مصاحبه با خبرنگار اندیشکده شورای آتلانتیک (احتمالاً تأثیرگذارترین اندیشکده آمریکایی در امور بین‌الملل) که در محل کنفرانس حضور پیدا کرده بود، دقیقاً روی همین نکته دست گذاشت و صراحتاً گفت لبنان را برای آن انتخاب کرده که اعصاب سیگال مندلکر را خرد کند . این مقامِ حالا «سابق» آمریکایی، یک هفته پس از برگزاری کنفرانس افق نو در بیروت، نامه استعفای خود را تقدیم کرد

«مارشال بیلینگزلی» مأمور اعزامی آمریکا برای مقابله با افق نو

اگرچه افق نو، و مخصوصاً کنفرانس امسال در بیروت، در داخل کشور کم‌تر از آن‌چه که باید مورد توجه قرار گرفت (پوشش کامل این کنفرانس در مشرق را می‌توانید از لینک‌های انتهای همین گزارش بخوانید) و متأسفانه دستگاه دیپلماسی دولت روحانی نه تنها از این کنفرانس حمایت نمی‌کند، بلکه هر کجا که بتواند جلوی این «جنبش» هم می‌ایستد، اما چنان‌که خود طالب‌زاده می‌گوید: «افق نو چه با حمایت دولت و چه بدون حمایت دولت برگزار می‌شود، چون کار خدا روی زمین نمی‌ماند.» البته جای امیدواری است که مجلس شورای اسلامی با حدود هفت سال تأخیر بالأخره به اهمیت این کنفرانس پی برد و ۲۷ مرداد ۹۸ لایحه‌ای را اعلام وصول کرد که بند ششم آن دولت را ملزم به حمایت از این ابزار قدرتمند دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی می‌کرد

تازه بعد از تحریم نادر طالب‌زاده و کنفرانس افق نو توسط آمریکایی‌ها بود که مجلس ایران به اهمیت این ابزار جنگ نرمی پی برد (+)

با این حال، به نظر می‌آید افق نو همچنان برای نظام آمریکا بیش‌تر از برای دولت فعلی ایران مهم و البته خطرناک است؛ آن‌قدر مهم و خطرناک که یک مقام عالی‌رتبه وزارت خزانه‌داری آمریکا برای جلوگیری از برگزاری این کنفرانس یا به عبارت واقع‌بینانه‌تر، کاستن از تأثیرات افق نو، شخصاً راهی لبنان می‌شود [۱] . «مارشال بیلینگزلی» دستیار وزیر خزانه‌داری آمریکا در امور تأمین مالی تروریسم، روز ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹ (۳۱ شهریور ۹۸) یعنی یک روز پیش از آغاز رسمی کنفرانس افق نو، برای دیدار با «سعد حریری» نخست‌وزیر وقت لبنان (که اخیراً استعفا داد)، «نبیه بری» رئیس پارلمان این کشور و همچنین رئیس بانک مرکزی و شماری دیگر از مقامات حوزه بانکداری لبنان وارد لبنان می‌شود [۲] . اگرچه وب‌سایت رسمی سفارت آمریکا در لبنان این سفر را سفری دوروزه توصیف کرده، اما برخی منابع دیگر می‌گویند بیلینگزلی تمام سه روز مصادف با افق نو را در بیروت به سر برده است.

مارشال بیلینگزلی (چپ) در دیدار با سعد حریری، نخست‌وزیر وقت لبنان، در بیروت (+)

این مقام ارشد آمریکایی در سفر به لبنان (در بحبوحه اعتراضات در این کشور) روی اراده دولت ترامپ برای تحریم حامیان حزب‌الله چه در داخل لبنان و چه فراتر از مرزهای این کشور تأکید کرد [۳] و البته یک وظیفه مهم‌تر را هم انجام داد: جلوگیری از سخنرانی «ایلی الفرزلی» نایب‌رئیس پارلمان لبنان و معاون نبیه بری در کنفرانس افق نو. الفرزلی که نامش در کتابچه معرفی مهمان‌های کنفرانس دیده می‌شود و قرار بود یکی از سخنرانان اصلی روز اول کنفرانس باشد [۴] ، نهایتاً در کنفرانس شرکت نکرد. البته لبنان در کنفرانس افق نو بدون‌نماینده نبود و «ابراهیم الموسوی» خبرنگاری که به عنوان سخنگوی حزب‌الله شناخته می‌شود، «جمال واکیم» استاد دانشگاه و «انیس نقاش» تحلیلگر سیاسی، همگی از لبنان در کنفرانس حضور داشتند. با این حال، جلوگیری از حضور نایب‌رئیس پارلمان لبنان در کنفرانس افق نو نشان داد این کشور چه اندازه برای آمریکایی‌ها (و البته رژیم صهیونیستی) اهمیت دارد و به قول واشینگتن‌پست اکنون که سوریه از دست رفته، واشینگتن به دنبال «نجات» لبنان است [۵] . تحریم‌های دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا علیه بانک «جمال تراست» لبنان به اتهام کمک به حزب‌الله، ماه سپتامبر این بانک را وادار به انحلال کرد [۶] .

تصویر و معرفی ایلی الفرزلی، نایب‌رئیس پارلمان لبنان، در کتابچه مهمانان کنفرانس سال ۲۰۱۹ افق نو (+)

«مارشال بیلینگزلی» رئیس «کارگروه اقدام مالی» و دست‌یار وزیر خزانه‌داری آمریکا در امور تأمین مالی تروریسم (+)

سخنرانی مارشال بیلینگزلی در شورای آتلانتیک

 در گزارشی مجزا مارشال بیلینگزلی و جایگاه او در سیاست‌های ضدایرانی ترامپ را تشریح کرده است ، اما در این‌جا لازم به یادآوری است بیلینگزلی کسی بود که سال ۲۰۱۸ وقتی آمریکا به عنوان رئیس دوره‌ای «کارگروه اقدام مالی» (FATF) انتخاب شد، دولت ترامپ او را روی این کرسی مهم نشاند، کرسی‌ای که بیلینگزلی در سخنرانی خود در شورای آتلانتیک، اذعان می‌کند تمام تلاشش را به کار بسته تا از آن برای تشکیل و تقویت یک ائتلاف ضدایرانی استفاده کند. با توجه به ادامه بحث‌های داخلی درباره پیوستن یا نپیوستن به FATF خواندن ادامه این گزارش برای درک هدف کشورهای غربی از تشویق و تهدید ایران به رفتن زیر بار الزامات کارگروه اقدام مالی ضرورت دارد؛ الزاماتی که تنها یک هدف دارند و آن هم قطع حمایت‌های ایران از بازیگران محور مقاومت در منطقه است. سخنرانی مارشال بیلینگزلی (که تا همین چند ماه پیش رئیس کارگروه اقدام مالی بود) در اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک جای هیچ شک و شبهه‌ای را در این‌باره باقی نمی‌گذارد

بیلینگزلی ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹ (۲۲ شهریور ۹۸) یعنی حدود یک هفته پیش از آغاز کنفرانس افق نو در بیروت با حضور در اندیشکده پرنفوذ شورای آتلانتیک آمریکا  سخنرانی مفصلی کرد [۷] که بار دیگر اهمیت لبنان و خطر حزب‌الله و حامی شماره یک آن یعنی ایران برای رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد. اگرچه بیلینگزلی اشاره مستقیمی به کنفرانس افق نو نمی‌کند، اما روی لزوم قطع حمایت‌های ایران از حزب‌الله تأکید دارد، حمایت‌هایی که برگزاری افق نو در بیروت یکی از مصادیق بارز آن است. در ادامه مهم‌ترین نکات این سخنرانی آمده است.

مارشال بیلینگزلی (چپ) در نشست شورای آتلانتیک (+)

ما در وزارت خزانه‌داری، در کنار همکاران بین‌سازمانی‌مان، نوک پیکان کمپین «فشار حداکثری» دولت آمریکا علیه ایران با هدف مختل کردن حمایت‌ها از سازمان‌های تروریستی بوده‌ایم. این مأموریت در بطن وظایف ما در خزانه‌داری قرار دارد و محور اقدامات دولت کنونی آمریکا برای تأمین امنیت میهن‌مان، ترویج صلح در خاورمیانه، و (با توجه به گستره جهانی توطئه‌های ایران و حزب‌الله) حفاظت از امنیت مردم در سراسر جهان است.

«مارشال بیلینگزلی» (راست) در کنار رئیسش «استیون منوچین» وزیر خزانه‌داری آمریکا (+)

۱- فلج کردن شبکه حمایتی ایران

اقتصاد ایران بودجه تجاوزگری‌های این کشور را تأمین می‌کند. به همین دلیل وزارت خزانه‌داری فعالانه صنایع اصلی ایران را هدف قرار می‌دهد؛ تا رهبر عالی این کشور به این نتیجه برسد که اگر تهران حمایت از فعالیت‌های تروریستی و اشاعه تسلیحاتی را متوقف نکند و به میز مذاکره بازنگردد، سقوط اقتصادی ایران اجتناب‌ناپذیر است. ما به طور خاص روی نفت، یعنی منبع اصلی درآمد ایران، و همچنین سایر حوزه‌هایی (از جمله بانک‌داری، پتروشیمی، حمل‌ونقل و فلزات) تمرکز کرده‌ایم که سود آن‌ها به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی قدس این سازمان، حامی حزب‌الله، می‌رسد.

یک عنصر اصلی کار ما، شناسایی و از میان بردن شبکه‌های بین‌المللی‌ای است که به طور غیرقانونی درآمد رژیم ایران و نیروهای نیابتی‌اش را تأمین می‌کنند. طی روزهای اخیر، دیده‌اید که ما روی شبکه حمل‌ونقل «نفت در ازای تروریسم» ایران و حزب‌الله تمرکز کرده‌ایم؛ شبکه‌ای که سه بار به موجب اختیارات ضدتروریسم ما مورد هدف قرار گرفته است، ابتدا ماه نوامبر سال ۲۰۱۸ و سپس دو بار طی دو هفته اخیر. این شبکه متشکل از ۳۷ نهاد، شخص و کشتی تحت فرماندهی قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران که اعضای حزب‌الله اداره آن‌ها را به عهده دارند، امسال معادل بیش از نیم میلیارد دلار نفت خام ایران را به طور غیرقانونی فروخته است.

همین پیوند میان نفت و تروریسم است که موجب شده تا دائماً کشتی «آدریان دریا ۱» (قبلاً «گریس ۱») را تعقیب کنیم که از جمله جدیدترین ابزارهای ایران برای فرار از تحریم‌هاست. آزاد کردن آدریان دریا یک اشتباه پرهزینه بود. اکنون این خطر وجود دارد که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار به خزانه نیروی قدس و حزب‌الله سرازیر شود؛ اتفاقی که هرگز نباید رخ می‌داد. متحدان ما نباید نیازی به یادآوری داشته باشند که ایران قابل‌اعتماد نیست؛ اما شاید این تجربه را برای آینده به خاطر بسپارند.

دولت ترامپ در تلاش برای تضعیف توانایی ایران در تأمین بودجه تروریسم، بیش از هزار شخص و نهاد را به کمک اختیارات مقابله با تروریسم، سلاح‌های کشتار جمعی، نقض حقوق بشر و اختیارات متمرکز بر دولت ایران تحریم کرده است. وزارت خزانه‌داری همچنین برای قطع و مختل کردن این فعالیت‌ها از طریق تعامل دیپلماتیک، مشورت با بخش خصوصی، مشاوره به صنایع و به اشتراک گذاشتن اطلاعات نیز اقدام می‌کند.

۲- هدف گرفتن شبکه‌های غیرقانونی حزب‌الله

حزب‌الله بخش اعظم بودجه خود را از ایران دریافت می‌کند، اما خشکاندن ریشه درآمدهای ایران به تنهایی برای خالی کردن خزانه حزب‌الله کافی نیست. ما درست مانند اقداماتمان علیه ایران، داریم عزم خود را برای از بین بردن زیرساخت، ریشه و ساقه شبکه مالی حزب‌الله نیز نشان می‌دهیم. وزارت خزانه‌داری آمریکا از سال ۲۰۱۷ به این سو با تحریم بیش از ۵۰ شخص و نهاد، با سرعتی بی‌سابقه اقدام به قطع دسترسی حزب‌الله به نظام مالی جهانی کرده است.

بانک «جمال تراست» که ما ۲۹ آگوست آن را هدف قرار دادیم، نشان می‌دهد که حزب‌الله چگونه در شرکت‌های ظاهراً مشروع نفوذ کرده است. جمال تراست روابط طولانی‌مدت مالی با نهادهای مهم حزب‌الله مانند «شورای اجرایی حزب‌الله» و شعبه لبنانی بنیاد شهید ایران داشت. سقوط جمال تراست صرفاً نتیجه تخطی این بانک از استانداردهای ضدپول‌شویی و تأمین مالی تروریسم نبود؛ آن‌ها مشتری خود را می‌شناختند و مشتری‌شان حزب‌الله بود. این اقدام [آمریکا در هدف قرار دادن جمال تراست] این پیام را مخابره می‌کند که ارائه خدمات مالی به حزب‌الله تمامیت یک کمپانی را در معرض خطر قرار خواهد داد. بانک جمال تراست قوانین لبنان را زیر پا گذاشت و از اعتماد عمومی سوءاستفاده کرد. ما از مقامات لبنان انتظار داریم که مطمئن شوند این بانک متحمل عواقب اقداماتش خواهد شد؛ ابتدا با انحلال این بانک [اتفاقی که شش روز بعد از این سخنرانی رخ داد [۸] ] و نهایتاً با تحمیل طیف وسیعی از پیامدهای جزایی و جنایی.

نکته آخر در مورد حزب‌الله: ما همچنین داریم از اختیارات موجود و قدیمی به روش‌های جدیدی استفاده می‌کنیم، مانند برنامه «پاداش عدالت» که آن را با همکاری وزارت خارجه اجرا کرده‌ایم. در قالب این برنامه با ایجاد انگیزه در مردم برای افشای اطلاعات در مورد سازوکارهای مالی حزب‌الله، سرنخ‌هایی را از سراسر جهان، از آمریکای جنوبی و غرب آفریقا گرفته تا خود لبنان، دریافت کرده‌ایم. اخیراً برنامه پاداش عدالت را توسعه داده‌ایم تا درباره شبکه‌های قاچاق نفت سپاه پاسداران نیز اطلاعات کسب کنیم. چنان‌که تحریم‌های اخیر ما موسوم به «نفت در ازای تروریسم» نشان می‌دهند، این شبکه‌ها حزب‌الله را نیز تغذیه می‌کنند. بنابراین بگذارید از این فرصت [سخنرانی در شورای آتلانتیک] برای ارسال پیام به بخش خصوصی استفاده کنم: اگر اطلاعاتی به ما بدهید که منجر به ایجاد اختلال در شبکه مالی حزب‌الله شود، به شما پاداش خواهیم داد. حتی حاضریم تا ۱۰ میلیون دلار به شما پرداخت کنیم.

۳- همکاری و تعامل بین‌المللی

ریاست آمریکا بر «کارگروه اقدام مالی» یا همان FATF، طی یک سال گذشته فرصتی دیگر برای به عمل واداشتن جامعه بین‌المللی فراهم کرد. کارگروه اقدام مالی در اجلاس ماه ژوئن خود، برای اولین بار اقدام به تحمیل اقدامات مالی تقابلی علیه ایران کرد و از کلیه کشورهای جهان خواست تا نظارت بر شعبه‌ها و زیرمجموعه‌های مؤسسات مالی مستقر در ایران را افزایش بدهند. کارگروه اقدام مالی همچنین موافقت کرد تا ماه اکتبر سال ۲۰۱۹ اگر ایران هنوز به کنوانسیون‌های پالرمو و تأمین مالی تروریسم نپیوسته بود، دو اقدام تقابلی دیگر را نیز اِعمال کند: ۱) تعبیه سازوکارهای قوی‌تر گزارش‌دهی، و ۲) افزایش الزامات حسابرسی در مورد شعبه‌ها و زیرمجموعه‌های مؤسسات ایرانی. این اقدامات ممکن است صرفاً فنی به نظر بیایند، اما در دنیای بانک‌داری هزینه‌های واقعی به دنبال خواهند داشت. به علاوه، موجب افزایش آسیب‌پذیری بانک‌های ایرانی می‌شوند، چراکه احتمال کشف فعالیت‌های غیرقانونی آن‌ها از طریق تشدید بررسی‌های نظارتی بیش‌تر می‌شود.

اقدامات مشترک و تلاش‌های هم‌افزایانه ما با بهره‌گیری از جوامع اطلاعاتی، سیاست‌گذاری و اِعمال قانون، همچنین رویکرد هماهنگ ما برای مقابله با تهدیدات جهانی از جانب حزب‌الله را نیز نشان داده است. به عنوان نمونه، ماه می سال ۲۰۱۸، «مرکز هدف‌گیری تأمین مالی تروریسم» (TFTC) متشکل از عربستان، به عنوان میزبان، و بحرین، کویت، عمان، قطر، امارات و آمریکا، اقدام به تحریم مقامات ارشد حزب‌الله از جمله اعضای «شورای حزب‌الله» کرد. ما به همراه شرکای‌مان در خلیج [فارس] همچنین «[سید] حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله را نیز تحریم کردیم.

آن‌چه ما را بیش‌تر تشویق می‌کند، گام‌هایی است که کشورهایی مانند انگلیس، هلند، آرژانتین، کوزوو و پاراگوئه در مسیر تصویب قانون و تعیین حزب‌الله به عنوان یک سازمان تروریستی برداشته‌اند. این‌گونه قوانین و محکوم کردن‌ها گام‌های محکمی هستند و ما اکنون باید از این اختیارات به طور ملموس استفاده کنیم تا عملیات‌های حزب‌الله را مختل نماییم.

۴- به سوی راه‌حل‌های نظام‌مند: تقویت نظام مالی علیه شبکه‌های ایران و حزب‌الله

ما به همراه شرکای‌مان گام‌های مهمی در جهت محروم کردن ایران و حزب‌الله از منابع مالی موردنیازشان برداشته‌ایم. از اعضای جامعه بین‌الملل نیز می‌خواهیم که بر اساس شواهد و مدارکی که ارائه داده‌ایم درک کنند که خرید نفت از ایران به تأمین مالی گروه‌های تروریستی مانند سپاه پاسداران، نیروی قدس، و حزب‌الله منجر می‌شود. مقابله با تروریسم به معنای عدم تأمین بودجه آن است، از جمله با عدم خرید نفت از ایران. نقطه.

ما به این منظور باید به کمپین سرسختانه اقدامات تحریمی خود با هدف مختل کردن فعالیت‌های غیرقانونی ایران و حزب‌الله ادامه دهیم و ادامه هم خواهیم داد. همان‌طور که حسن نصرالله، رهبر حزب‌الله، می‌گوید: «تا وقتی ایران پول داشته باشد، ما هم پول داریم.» ما پیام او را بلند و واضح شنیده‌ایم. امروز، در نتیجه تلاش‌های ما، هر دوی آن‌ها پول بسیار «کم‌تر»ی دارند. با این حال، «کم‌تر» هنوز هم کافی نیست. ما در وزارت خزانه‌داری، در کنار سایر شرکای‌مان در دولت آمریکا و نظام بین‌الملل، بی‌رحمانه این تروریست‌ها و حامیان آن‌ها را از بودجه موردنیازشان محروم خواهیم کرد.

تروریست‌ها و حامیان آن‌ها همیشه سعی می‌کنند راه‌های جدیدی برای تأمین بودجه فعالیت‌های شرورانه‌شان پیدا کنند، اما ما می‌توانیم و باید این نقشه‌ها را شناسایی و آن‌ها را قبل از رسیدن به نتیجه متوقف کنیم. تروریست‌ها سعی خواهند کرد تا از تحریم‌های فرار کنند، اما ما می‌توانیم و باید از کارآیی این ابزارهای حیاتی محافظت کنیم. تروریست‌ها همیشه به بودجه نیاز خواهند داشت، اما ما می‌توانیم و باید برای ایمن نگه داشتن جامعه بین‌المللی چنین رفتارهایی را جرم‌انگاری کنیم و کسانی را که اقدام به تأمین مالی تروریسم می‌کنند مجازات نماییم.

من از فرصت امروز برای سخنرانی تشکر می‌کنم.