بر اساس گزارشی که ای بی سی نیوز منتشر کرده، روبات های آینده نگرانه ای که می توانند بدون دخالت انسان جنگ را به پیش ببرند، یک نگرانی بزرگ در میان مقامات سازمان ملل به شمار می رود. کارشناسانی که در این نشست شرکت می کنند در مورد راه های تعریف و «مقابله» با مشکلاتی که می تواند از ساخت روبات های قاتل ناشی شود، بحث و گفتگو خواهند کرد.
اگر چه مقامات سازمان ملل می گویند که در تئوری، تسلیحات کاملا خودکار و تحت کنترل رایانه ای هنوز وجود خارجی ندارند و این بحث ها هنوز درابتدای راه است، اما این گفتگوها هر چیزی هست جز الزام آور، هرچند که کارشناسان و مقامات درگیر یافتن تعریفی اولیه برای این مقوله هستند. ایالات متحده گفته است که هنوز برای تثبیت تعریفی برای این قبیل سیستم ها و قانونگذاری در مورد آنها زود است، اما این نشست عمدتا بر روی همین جنبه های مسئله تمرکز خواهد داشت.
سایر کارشناسان و برخی از گروه های بزرگ مخالف این سیستم ها می گویند که دولت ها و ارتش ها باید از ساخت چنین سیستم های هایی جلوگیری کنند؛ فناوری هایی که موجب دامن زدن به ترس ها شده و انتقادهایی را نسبت به  ترسیم سناریوهای هولناک درباره کاربردهای بالقوه آنها برانگیخته است.
همزمان با برگزاری این نشست، سازمان عفو بین المللی از کشورها خواسته است در جهت اعمال ممنوعیت برای ساخت این فناوری ها با یکدیگر همکاری کنند.
رشا عبد الرحیم یک پژوهشگر هوش مصنوعی برای سازمان حقوق بشر می گوید: «روبات های قاتل دیگر چیزی مربوط به فیلم ها و قصه های علمی تخیلی نیستند.» رحیم هشدار می دهد که پیشرفت این فناوری ها  در حال پیشی گرفتن از قوانین بین المللی است.
اما یکی از مشکلاتی که فعالان این حوزه دارند، این است که در این کنفرانس که با حمایت سازمان ملل برگزار می شود، قرار است تصمیمات بر اساس اجماع اتخاذ شوند. در نتیجه یک کشور شرکت کننده خاص - مثل یک قدرت نظامی بزرگ- می تواند تلاش ها برای رسیدن به یک ممنوعیت بین المللی در این مورد را نقش برآب کند.
علاوه بر این چه کسی گفته که این قبیل ممنوعیت مانع از استفاده از روبات های قاتل در آینده خواهد شد؟ اگر کشوری تصمیم بگیرد با وجود این ممنوعیت از آنها استفاده کند، مصرف مرکب و کاغذ برای مکتوب ساختن چنین ممنوعیتی بی معنا خواهد بود.
آماندیپ جیب که ریاست این نشست را بر عهده دارد و سفیر سابق هند در کنفرانس خلع سلاح سازمان ملل بوده، می گوید که او شخصا بر این باور است که پیشرفت هایی در این حوزه انجام می شود. او می گوید در برخورد با این موضوع، تمام کشورها به طورکلی در سه اردوگاه قرار می گیرند: کشورهایی که دنبال یک ممنوعیت رسمی و قانونی برای چنین تسلیحاتی هستند؛ کشورهایی که خواهان یک مدیریت سیاسی و غیرالزام آور هستند و کشورهایی که اصولا خواستار هیچ تغییری در این حوزه نیستند.
جیل به روزنامه نگاران گفت: «ما درحال نزدیک تر شدن به توافقی هستیم که باید اصول راهنمایی را برای هدایت رفتار کشورها و هدایت ساخت و به کارگیری چنین سیستم هایی در سراسر جهان شکل دهد. و این نتیجه فاقد اهمیتی نیست.»
جودی ویلیامز که به دلیل فعالیت های خود در زمینه ممنوعیت مین های ضد نفر در سال 1997 برنده جایزه صلح نوبل شد می گوید: «در این باره تحرک زیادی در درون دولت ها وجود دارد. ما هم اکنون 26 کشور شده ایم که خواستار وضع ممنوعیت هستیم. منطقی که باید حاکم شود این است که نسبت به مذاکره درباره یک ابزار الزام آور متهعد شویم و این چیزی است که ما این هفته در جهت پیشبرد آن کار خواهیم کرد.»
ویلیامز در یک کنفرانس خبری که «کارزار متوقف کردن ربات های قاتل» برگزار کننده آن بود، گفت که این گروه وقتی پای استفاده از تسلیحات نظامی به میان می آید، خواهان  «کنترل انسانی معنادار» است. آنها همچنین خواستار انجام اقدامات بیشتر در راستای ممنوعیت تمام سیستم های تسلیحاتی تحت کنترل رایانه هستند.
منبع:فارس