بسم الله الرّحمن الرّحيم
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»
خبر ارتحال اسفناک فقيه اخلاقي و پارسا حضرت آيت الله آقاي حاج آقا مجتبي تهراني«قدّس‌سرّه‌الشّريف» موجب اندوه و تأثّر فراوان است. ايشان که يکي از شاگردان مبرّز و اصحاب عاليقدر امام راحل عظيم‌الشّأن‌«رضوان‌الله‌عليه» بودند، همانند آن امام عزيز، هم در عرصۀ فقه و فقاهت و تربيت شاگردان فاضل و هم در عرصۀ اخلاق و تهذيب نفوس، به ويژه در مرکز ايران، پيشتاز و برخوردار از جايگاهي بسيار والا و برجسته بودند و از اين رو رحلت ايشان، بي‌شک فاجعه‌اي سنگين براي حوزه‌هاي علميه، خصوصاً حوزۀ علميۀ تهران و نيز مصيبتي بزرگ براي شاگردان و ارادتمندان آن بزرگوار است که سال‌هاي متمادي از تعاليم سازنده و آگاهي بخش ايشان بهره‌مند مي‌گشتند و نفوس خود را در سايۀ کلام نافذ و عمل صالح آن عالم عامل، تربيت و تهذيب مي‌نمودند. اينجانب به پيشگاه حضرت بقية الله الاعظم «ارواح‌العالمين‌له‌الفداه»، به همۀ خاندان و بازماندگان مُصاب، خصوصاً به برادر مکرّم ايشان، حضرت آيت الله آقاي حاج آقا مرتضي تهراني«دامت‌برکاته» و فرزندان محترم و بيت شريف و همۀ شاگردان و ارادتمندان آن فقيه جليل‌القدر صميمانه تسليت عرض مي‌کنم و از خداوند تعالي مسألت مي‌کنم تا مصيبت فقدان ايشان را به لطف عميم خود جبران فرمايد و روح پر فتوح اين استاد برجستۀ فقه و اخلاق را در نزد خود متعالي فرمايد.
حسين المظاهري

۱۹/صفر المظفّر/۱۴۳۴

۱۳/۱۰/۱۳۹۱